مقایسه ی تاثیر میزان دگزامتازون و انسولین در تمایز سلول های بنیادی جنینی موش صحرایی به سلول های آدیپوژنیک

مقدمه و هدف: سلولهای بنیادی جنینی به دلیل دارا بودن ظرفیت بالای تکثیر و تمایز میتوانند به انواعی از سلول ها از جمله اوستئوبلاست، آدیپوسیت و کندروسیت تمایز یابند. روش های متفاوتی برای تمایز سلولهای بنیادی جنینی موش صحرایی به رده ی سلول های ادیپوژنیک مورد استفاده قرار می گیرد با این حال اطلاعات محدودی در خصوص تعیین مقادیر بهینه ترکیبات موثر بر تمایز در دسترس می باشد. لذا هدف از مطالعه حاضر تعیین غلظت بهینه ترکیبات دگزامتازون و انسولین بر تمایز سلول های بنیادی جنینی به سلول های آدیپوژنیک می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، سلول های بنیادی جنینی موش صحرایی به روش مرسوم و با استفاده از روش هضم با تریپسین، از جنین های ۱۵ روزه موش صحرایی جداسازی و تا پاساژ سوم کشت داده شدند. سلول های بنیادی جنینی در پاساژ سوم در پلیت شش خانه کشت و به چهار گروه تقسیم شدند. محیط تمایزی ادیپوژنیک گروه کنترل حاوی محیط تمایزی عادی شامل دگزامتازون (µm DMEM ۱) + ایندومتاسین (mm DMSO ۰۵/۰) + انسولین (µg/ml ۱۰) بود، در گروه دوم میزان انسولین محیط تمایزی µg/ml ۳۰ در نظر گرفته شد، در گروه سوم علاوه انسولین با دز µg/ml ۳۰، و دگزامتازون با دز µm DMEM ۵/۱ استفاده شد. در گروه چهارم انسولین با دز µg/ml۳۰ و آسکوربیک اسید با دز µm DMEM ۱ به محیط تمایزی اضافه شد. در نهایت پس از ۲۱ روز تمایز، میزان تمایز سلول های بنیادی گروه های مختلف به صورت کیفی بررسی و مقایسه گردید. نتایج: یافته های حاصل از مطالعه حاضر نشان داد اگرچه در هر چهار گروه مورد مطالعه تمایز ادیپوژنیک انجام گرفته و واکوئل های چربی تشکیل شده بودند با این حال در گروه سوم که در محیط تمایزی آن، انسولین با دز µg/ml ۳۰، و دگزامتازون با دز µm DMEM ۵/۱ استفاده شده بود، تمایز ادیپوژنیک و تشکیل واکوئل های چربی نسبت به گروه های دیگر به طور قابل توجهی بیشتر بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد استفاده از میزان انسولین با دز µg/ml ۳۰، و دگزامتازون با دز µm DMEM ۵/۱ کارایی بهتری در تمایز ادیپوژنیک سلول های بنیادی جنینی موش صحرایی دارد.

کلیدواژه ها:

سلول های بنیادی ، دگزامتازون ، انسولین ، تمایز آدیپوژنیک ، جنین موش صحرایی