ارزیابی وضعیت بافتهای فرسوده شهری(مطالعه موردی: بندر ماهشهر)

تجربه نشان داده است که برنامه های یک جانبه و تک بعدی، ضمن آن که مشکلات را برطرف ننموده، بلکه باعث روبرو شدن با سیستم حیات شهری محدوده بافت فرسوده و تاریخی شده است. در این بین، نقش و اثرات توانمندسازی جامعه محلی میتواند در برنامه ریزی محدوده فرسوده بافت و تاریخی شهرها بسیار تعیین کننده باشد. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت بافته های فرسوده بندر ماهشهر به منظور ارائه راهکارهای توانمندسازی میباشد. لذا در ابتدا به بررسی ویژگیهای کالبدی، اجتماعی، اقتصادی منطقه پرداخته شد. سپس با استفاده از مبانی نظری و پیشینه تحقیق پرسشنامهای طراحی گردید و به تعداد ۳۸۴ تا در بین ساکنین بافت فرسوده ماهشهر توزیع گردید. سپس نتایج پرسشنامه با استفاده از روشهای اماری تجزیه و تحلیل گردید. براساس نتایج تمامی شاخصها(اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و مدیریتی) دارای آزمون tمنفی و پایین تر از حد متوسط هستند. همچنین بین شاخصهای اقتصادی، مدیریتی، کالبدی، اجتماعی و تحقق توانمندسازی اجتماعات بافت فرسوده تهران رابطه مستقیم وجود دارد. از میان شاخصهای بررسی شده، شاخص مدیریتی با مقدار بتا ۰/۳۵۶ و بعد از آن شاخص اقتصادی با ضریب بتای ۰/۱۵۶ بیشترین نقش و قدرت تبیین را در پیشبینی تحقق توانمندسازی اجتماعات بافت فرسوده در محدوده مورد مطالعه داشته است.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، توانمندسازی ، بندر ماهشهر