مطالعه ای انتقادی بر کتاب سبک استعلایی در سینما اوزو، برسون، درایر

کتاب «سبک استعلایی در سینما، اوزو، برسون، درایر» از پل شریدر منتقد، نویسنده و کارگردان شهیر آمریکایی از معدود کتبی است که رابطه­ی سینما، دین و ویژگی­های مرتبط با آن را فراتر از حوزه­هایی همانند نشانه­شناسی بررسی می­کند. این کتاب در سال ۱۳۸۲ با ترجمه­ی محمد گذرآبادی در ایران به چاپ رسید. ویرایش دوم کتاب در سال ۲۰۱۸ به بازار عرضه شد که شامل معرفی سینمای آهسته و بازنگری شریدر بر برخی از مفاهیم این سبک می­­شد. اهمیت این رساله را می­توان در نوع بررسی و مواجهه با دین و عناصر آن دانست. شریدر با توسل به مفاهیم عمیق فلسفی و بهره­گیری از عقبه­ی مسیحی خود مراحل سبکی را بنیان می­نهد که مهم­ترین آثار سینمایی از خلال آن­ها قابل خوانش و بررسی می­باشد. این سبک در غایت خود به دنبال یافتن چگونگی بیان امر متعالی و امر معنوی در سینما است. این پژوهش در ابتدا اثر و نویسنده آن را معرفی کرده و سپس کلیه مفاهیم موجود در کتاب با عنایت به هر دو ویرایش آورده می­شوند. در نهایت این کتاب در زوایای مختلف به بوته­ی نقد کشیده خواهد شد. نتایج نشان خواهند داد که عمده نقد­های وارد بر پیکره­ی این کتاب را می­توان در سطوح روش و محتوا مشاهده نمود.

کلیدواژه ها:

سبک استعلایی ، متعالی ، نقد ، سینما آهسته ، سینما