بررسی اثر سازوکارهای شیمیایی مختلف بر پیشبینی غلظت آلاینده ازن در تهران با استفاده از سیستم مدل سازی WRF-SMOKE-CMAQ

سازوکارهای شیمیایی فاز گاز با به کارگیری رویکردهای مختلف در تجمیع شیمی پیچیده آلی در جو به دسته های ساده ای از واکنش های شیمیایی و گونه های آلی، امکان شبیه سازی شیمی جوی در مدل های کیفیت هوای عددی را فراهم کرده اند. بنابراین با توجه به عدم قطعیت های موجود در شیمی جوی و همچنین روش های مختلف تجمیع، سازوکارهای شیمیایی اغلب غلظت های متفاوتی برای گونه های مختلف در جو پیشبینی می کنند. در این پژوهش با استفاده از سیستم مدل سازی CMAQ-SMOKE-WRF ابتدا مدل اولیه بر مبنای سیاهه انتشار سال ۹۶ تهران پیکربندی شده است و سپس عملکرد سه سازوکار شیمیایی CB۶، RACM۲ و SAPRC۷tc در پیشبینی آلاینده ازن مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج مدل سازی انجام شده در ۱۴روز مختلف نشان داد که پیک ازن به طور میانگین در سازوکار شیمیایی RACM۲ و SAPRC۷ نسبت به سازوکار شیمیایی CB۶، به ترتیب ۷/۲ و ۱/۷ppb بیشتر پیشبینی شده است و بیشینه اختلاف به ترتیب ۵۵ و ۱۴/۵ ppb مشاهده شده است. همچنین به طور متوسط در کل سال دو سازوکار شیمیاییCB۶ و SAPRC۷ به میزان ۹/۷ و ۷/۹ ppb غلظت پیک ازن را کمتر از میزان واقعی پیشبینی کرده اند در صورتی که این اختلاف برای سازوکارRACM۲۱/۹ ppb است. در فصل های بهار و تابستان استفاده از سازوکار RACM۲ در مدل سازی سبب بهبود پیشبینی غلظت پیک ازن، و در فصل پاییز و زمستان باعث تخمین پیک ازن بیش از مقدار واقعی شده است

کلیدواژه ها:

سازوکارهای شیمیایی فاز گاز ، سازوکار شیمیایی کربن باند ، مدل CMAQ ، مدل سازی آلودگی هوا