ساعت چند بعدی برای ایجاد بستر ناوبری در سیستم های هوا و فضا و هدایت سفینه

زمانبندی یک از اصول ناوبری به حساب میاید اما چالش های تقسیم بندی آن و دربند شدن در قاعده گذشت (سپری شدن) و همچنین محدودیت اننتشار امواج در مدیومهای مختلف نظر به یونوسفر یا حتی سحابیهای موجود در فضا بر این می باشد که محدودیت ها رابه سیسمتم جدیدی هدایت کنیم. از این رو میتوان رجوع به ناوبری جدید در عین حال کاربردی که در این مقاله روشی ارایه میشود که با استفاده از دو تابع متعامد از بعد زمان خارج میشویم و در ازای وارد شدن به ساعت جدید که لازمه آن لایت فاکتور بصورت ترکیبی از اسکالرها میباشد و دیستانس که خود می تواند خود سنکرون، مبنا و ناوبر باشد. از اینرو سیستمهای مختلف بدن این ریتمهای شبانه روزی را دنبال میکنند که با یک ساعت اصلی در مغز هماهنگ است. این ساعت اصلی بطور مستقیم تحت تاثیر نشانه های محیطی به ویژه نور قرار دارند. به همین دلیل است که ریتم شبانه روزی به چرخه روز و شب گره خورده است و میتوان گفت المانهای چند بعدی در این راستا بصورت مبنا ارایه می دهیم و مبنای جدید می تواند هدایت و ناوبری نقاط دوردست که سیگنالهای ارسالی با تاخیر بسیار مواجه هستند را آسان تر و دریافت آنرا بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

سیستم ناوبری اینرسی ، سامانه موقعیت یاب جهانی ، ساعت ، توابع متعامد ، اشتورم لیویل ، کلاک ، لایت