اندیشه معماری فولدینگ در آثار معماران دوره معاصر ایران

فولدینگ یک سبک معماری است، که زاییده ی مکتب دیکانستراکشن است و از دهه ی پایانی قرن بیستم مطرح گردید. اصول فلسفه فولدینگ نخستین بار توسط ژیل دلوز فرانسوی مطرح شد. بحث فولدینگ در معماری از اوایل ده ه ۱۹۹۰ ، با پیشگامی معمارانی چون آیزمن، گهری، زاهاحدید و حتی معمار مدرنیست فیلیپ جانسون وارد شد. واژه "فولد" به معنی چین، لایه، لایه های هزارتو است. در این سبک معماری هر لایه در کنار لایه ی دیگر است، همه چیز در کنار هم است بدون این که لایه ها در هم فرو روند، ماهیت هر لایه به تنهایی حفظ میشود و همه چیز افقی است، از نظر فولدینگ همه چیز همسطح یکدیگرند. به عبارت دیگر در این نوع معماری با مرکز مداری مخالفت میشود و مرکز مداری جای خود را به گسترش در جهت طول (و نه ارتفاع) میدهد. هدف اصلی از این پژوهش آشنایی با اندیشه معماری فولدینگ در آثار معماران دوره ی معاصر ایران است. در این مقاله شیوه ی توصیفیتحلیلی و از نوع کیفی و راهبرد نمونه موردی انتخاب شده و امید است نتایج مطلوبی را به همراه داشته باشد. نتیجه ی به دست آمده از این پژوهش بیان میکند که همانند معماری دیکانستراکشن، بسیاری از نمونه های این سبک در ایران در حد طرح باقی مانده است ونمونه های ساخته شده بسیار معدود است. از مهم ترین ویژگی های این سبک می توان به تقسیمات افقی در نما، استفاده از خطوط منحنی، حرکت نرم در سایت، سیال بودن خطوط و تاثیرپذیر بودن فرم ساختمان از پروژه نام برد.

کلیدواژه ها:

معماری فولدینگ ، معماری معاصر ایران ، ریزوم ، بهرام شردل