مدلسازی تاثیر استرس کووید۱۹ و تاب آوری بر فرسودگی شغلی با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی RBF، موردمطالعه شرکت های دانش بنیان

پژوهش حاضر با هدف مدلسازی تاثیر استرس کووید۱۹ و تاب آوری بر فرسودگی شغلی در شرکتهای دانش بنیان انجام شد.. روش پژوهش، کمی- مقطعی و هدف آن کاربردی بود. جامعه آماری، مدیران لایه های اول و دوم و کارکنان شرکت های دانش بنیان نوپا بودند که براساس فرمول حجم نمونه آماری از جامعه نامحدود، ۳۸۴ نفر از آنها ارزیابی شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد مسلش و تاب آوری و پرسشنامه محقق ساخته کووید۱۹ استفاده شد. براساس یافته ها، ۶۵درصد از مدیران و کارکنان شرکت های دانش بنیان نوپا سطح تاب آوری متوسط و پایین تر و ۶۱درصد از نمونه آماری، فرسودگی شغلی داشتند. همچنین، میزان استرس ناشی از کووید ۱۹ در میان زنان متاهل بیش از دیگران بوده است. برای طراحی شبکه عصبی مصنوعی از روش توابع پایه ‍ شعاعی استفاده شد. بر این اساس، تعداد نورون ها در لایه ورودی برابر با ۱۰، تعداد نورون ها در تنها لایه پنهان برابر با ۳۵، تعداد نورون لایه خروجی برابر با ۱ و سیگما برابر با ۱۰ بود. ۷۰% از داده ها برای آموزش و ۳۰% برای تست به کار گرفته شد. در شبکه عصبی مصنوعی طراحی شده، همه داده های آزمون به جز یک نمونه و تمامی داده ‍های آزمایش به استثنای دو نمونه، صحیح پیش بینی و خطای RMSE کمتر از ۳/۰ محاسبه شد. درنهایت، مدل ارائه شده مبتنی بر نتایج به دست آمده تایید شد.

کلیدواژه ها:

تحقیق در عملیات ، ویروس کرونا ، تاب آوری ، فرسودگی شغلی ، شبکه عصبی مصنوعی