بررسی تجربی در استفاده از نانوذرات اکسید آلومینیوم و اکسید مس برای بهبود عملکرد هیدرولیکی حرارتی رادیاتور پژو ۲۰۶

در این مطالعه، رادیاتور خودروی پژو ۲۰۶ به صورت آزمایشگاهی مدل شده است. این مدل شامل مدلسازی حرارتی برای بدست آوردن عدد ناسلت و همچنین مدل هیدرولیکی برای ارزیابی ضریب اصطکاک است. برای افزایش نرخ انتقال حرارت در رادیاتور، نانوذرات بکار گرفته شده است. در این مطالعه از دو نوع نانوسیال آب اکسید آلومینیوم و آب اکسید مس استفاده گردیده است. در هر مورد با اضافه کردن نانو ذرات در درصد حجمی های مختلف و همچنین با تغییر دادن دبی سیال و در نتیجه عدد رینولدز، عدد ناسلت و ضریب اصطکاک سمت لوله به ازای حالات مختلف بدست آمده اند. نتایج نشان می دهند برای نسبت های حجمی ۰۲۵/۰، ۰۵۰/۰ و ۰۷۵/۰، در عدد رینولدز ۳۰۰۰ برای نانوسیال اکسید آلومینیوم % ۹۲/۱، % ۰۸/۱۵ و % ۴۶/۲۲ بهبود و برای نانوسیال اکسید مس % ۸۹/۱۰، % ۵۰/۳۵ و % ۱۱/۴۶ بهبود در عدد ناسلت در مقایسه با سیال پایه به ترتیب مشاهده می گردد. در نهایت با استفاده از روش رگرسیون غیر خطی، روابط بسته ای برای عدد ناسلت و ضریب اصطکاک سمت لوله بدست آمد. این روابط برای عدد رینولدز در محدوده ی ۱۵۰۰۰ – ۳۰۰۰ و همچنین برای نسبت حجمی ذرات در محدوده ی ۰ الی ۰۷۵/۰ با دقت قابل قبول بدست آمدند.

کلیدواژه ها:

مبادله کن گرمای پره لوله ، نانوسیال آب اکسید آلومینیوم ، نانوسیال آب اکسید مس ، عدد ناسلت ، عملکرد رادیاتور ، ضریب اصطکاک