رابطه کیفیت زندگی و انزوای اجتماعی سالمندان مراکز خدمات جامع سلامت شهری شهرستان آران و بیدگل

مقدمه: یکی از شاخص هایی که به خوبی بیانگر وضعیت سالمندان است، شاخص کیفیت زندگی است. از طرفی تنهایی و انزوای اجتماعی سالمندان می تواند تاثیرات منفی شدیدی بر سلامت روانی و جسمانی آنان داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه کیفیت زندگی و وضعیت انزوای اجتماعی سالمندان شهرستان آران و بیدگل انجام شده است. روش کار: این پژوهش یک مطالعه مﻘطعی است. ۳۲۷ نفر از سالمندان ۶۰ تا ۷۵ ساله شهر آران وبیدگل که با شرایط معیارهای ورود به مطالعه از مراکز خدمات جامع سلامت شهری انتخاب شدند. ابزارگردآوری اطلاعات شامل پرسشنامهکیفیت زندگی SF-۳۶، و پرسشنامه ۶ سوالی انزوای اجتماعی لوبن می باشد. تحلیل داده ها با استفاده از نر م افزار آماری SPSS در دو سطح توصیفی و تحلیلی انجام می شود. یافته ها: از کل افراد مورد مطالعه ۸/۴۶% مرد و ۲/۹۴% در محدوده سنی ۶۹ سال و کمتر بودند. میانگین سن سالمندان ۷/۶۴ سال بود. بین محدودیتهای ایفای نقش ناشی از وضعیت سلامت جسمانی و مشکلات هیجانی، سلامت عاطفی، عملکرد اجتماعی و سلامت عمومی با کلیه خرده مقیاس های کیفیت زندگی همبستگی معنی داری دیده شد (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: در این مطالعه کیفیت زندگی سالمندان شهرستان نسبتا بالا بوده و انزوای اجتماعی آنها نسبتا کم گزارش شد. دلیل آنرا می توان در ساختار سنتی خانواده ها دانست. همبستگی معکوس بین کیفیت زندگی و انزوای احتماعی نیز به ما گوشزد می کند که برای بالا بردن کیفیت زندگی سالمندان انزوای اجتماعی والدین را کاهش دهیم.  

کلیدواژه ها:

Elderly ، Quality of life ، Social isolation ، Physical health ، Mental health. ، سالمند ، کیفیت زندگی ، انزوای اجتماعی ، سلامت جسمانی ، سلامت روانی.