بررسی عوامل تاثیرگذار بر فرم در کیفیت معماری بومی، در اقلیم سرد و کوهستانی (نمونه موردی: شهر سنندج)

معماری بومی هر شهر نشان دهنده روش های طراحی فرم بومی است که متناسب با متغیرهای جغرافیایی، فرهنگی، معیشتی و تفکر و ارزش های مردم آن شهر شکل گرفته اند. مقاله حاضر با هدف شناسایی شاخص های بوم تاثیرگذار بر فرم در معماری بومی، سعی دارد تا ارتباط بین این عوامل را شناسایی کند. در روش تحقیق، در بخش نظری با ابزار مطالعات کتابخانه ای و به روش تحلیلی-توصیفی و در بخش عملی نیز با تهیه پرسشنامه، چارچوب نظری مذکور در رابطه با خانه های واقع در اقلیم سرد و کوهستانی شهر سنندج، از طریق آزمون T ارتباط بین شاخص های بوم و فرم مشخص می شود و سپس با استفاده از روش همبستگی پیرسون ارتباط بین شاخص ها و معماری بومی ارزیابی گردید. یافته ها و نتایج حاصل نشان می دهد که شاخص اقلیم، سایت و توپوگرافی با بیشترین میانگین و شاخص مصالح و تکنیک ساخت با کمترین میانگین، بیشترین و کمترین تاثیر را بر فرم در معماری بومی دارند.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، فرم ، اقلیم سرد و کوهستانی ، سنندج