تحلیل تطبیقی فازی سرمایه اجتماعی و توسعه روستایی مورد شناسی: روستاهای شهرستان میاندوآب

بهبود و تحول کیفیت زندگی ساکنان روستایی نیازمند وجود برخی زیرساخت­های اجتماعی است که امر توسعه و فرایند آن را امکان پذیر و روند آن را تسهیل کند. مهمترین مکانیسم بعد اجتماعی مترتب بر توسعه روستایی که زمینه ساز تحولات کالبدی، گسترش امکانات و تسهیلات رفاهی و غیره، سرمایه اجتماعی است. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی تطبیقی رابطه سرمایه اجتماعی و توسعه روستایی در روستاهای بالای۱۰۰۰ نفر جمعیت شهرستان میاندوآب است. روشپژوهشاینتحقیقمبتنیبررویکردفازیاست. توسعه یافتگی روستاها ازطریق ۷۹ شاخص به وسیله مدل تاپسیس رتبه بندی شده­اند. برای تعیین سرمایه اجتماعی روستاها از پرسشنامه با حجم نمونه ۵۳۷ به صورت نمونه گیری سهمیه­ای استفاده شده است. یافته­های  تحقیق نشان می­دهد که داده­های تجربی، ناظر بر رابطه فازی دومجموعه سرمایه اجتماعی و توسعه روستایی است. شاخص سازگاری بین این دو مجموعه برابر ۸۱۶/۰ است. اینارزشنشانمی­دهدکهفقط ۸۲درصد روستاهای مورد مطالعه این ادعا را تایید می­کنند که سرمایه اجتماعی شرط لازم برای توسعه روستایی است. براین اساس، با۹۵ درصد اطمینان می­توان گفت که سرمایه اجتماعی شرطی "همیشه لازم" برای توسعه روستایی است. شاخص پوشش بین دو مجموعه برابربا ۷۵/۰ است. این مقدار بیانگر اهمیت تجربی سرمایه اجتماعی برای توسعه روستایی است. شواهدموجوددلالتبرآنداردکه۷۵ درصدازفضای توسعه روستاییتوسطسرمایهاجتماعیپوششدادهشدهاست.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، توسعه روستایی ، روش فازی ، شهرستان میاندوآب