بررسی تاثیر عامل دارسازی نانوذرات بر پایداری نانوسیال های حاوی نانوذرات اکسیدفلزی بر پایه اتیلن گلیکول
محل انتشار: کنفرانس ملی پیشرفت های فناورانه در فیزیک کاربردی
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 208
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
TAAPY01_012
تاریخ نمایه سازی: 25 تیر 1401
چکیده مقاله:
در این تحقیق، با استفاده از نانوذرات سنتز شده ZnO، CuO و Zn۰.۹۷Cu۰.۰۳O به روش سل-ژل خود احتراقی، نانوسیالهای حاوی آنها بر پایه اتیلن گلیکول با درصدهای وزنی مختلف ۰/۱، ۰/۲۵و ۰/۵ ساخته شدند. نوع دستگاه اولتراسونیک، زمان اولتراسونیک، افزودن سدیم دودسیل سولفات (SDS) به عنوان سورفکتانت و همچنین عاملدارسازی نانوذرات با استفاده از اولئیک اسید مورد بررسی قرار گرفت. جهت عاملدارسازی نانوذرات از مخلوط اولئیک اسید و اوزایلن با نسبتهای مختلف اولئیک اسید به اوزایلن %۳، % ۵، %۷، %۹، ۱۰ %، %۳۰، %۴۰ و %۵۰ استفاده شد. نتایج نشان دادند که بهترین پایداری در نسبت اولئیک اسید به اوزایلن %۵۰ بدست آمد. به منظور بررسی پایداری نانوسیالهای ساخته شده از روش طیف سنجی UV-vis استفاده شد . نتایج نشان دادند که عامل-دارسازی نانوذرات، بیشترین تاثیر را در پایداری نانوسیالهای ساخته شده دارد به طوریکه نانوسیالهای حاوی نانوذرات آلایش یافته عاملدارشده تا حدود ۱۲ روز پایدار بودند. همچنین مشاهده شد که برای ساخت نانوسیال-های حاوی نانوذرات عاملدار، اولتراسونیک میله ای مناسبتر از اولتراسونیک حمامی است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
آمنه آهنگرپور
گروه فیزیک، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
امل شاخی
گروه فیزیک، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
منصور فربد
گروه فیزیک، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران