اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر کاهش اختلال افسردگی بر زنان دارای طلاق عاطفی مراجعه کننده به مراکز مشاوره

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر کاهش اختلال افسردگی بر زنان دارای طلاق عاطفی مراجعهکننده به مراکز مشاوره انجام شد. روش مورد استفاده در این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروهکنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان دارای طلاق عاطفی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر رشت در سال ۱۴۰۰بوده است. سپس با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر از زنان انتخاب شده اند و با گمارش تصادفی در گروهآزمایش ) ۱۵ نفر ( و گروه کنترل ) ۱۵ نفر ( قرار گرفته اند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه افسردگی و پرسشنامهطلاق عاطفی گاتمن استفاده شد. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه مورد درمان مبتنی بر شفقت قرار گرفتند و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. بعد از اتمام دوره، هر دو گروه مجددا مورد ارزیابی )پس آزمون( قرار گرفتند. یافته های پژوهش پس از اجرانشان داد که در گروه آزمایش، میزان نمرات افسردگی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش یافته است. بنابراین درمانمبتنی بر شفقت بر کاهش اختلال افسردگی بر زنان دارای طلاق عاطفی مراجعه کننده به مراکز مشاوره تاثیر دارد.تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر شفقت ، اختلال افسردگی ، زنان دارای طلاق عاطفی.