دانش بومی، اخلاق محیط زیست و توسعه پایدار روستایی

امروزه تخریب محیط زیست به بحرانی جهانی تبدیل شده که روز به روز بر عمق و دامنه این بحران افزوده می شود. به این دلیل حفاظت از آن به آنچنان ارزش اخلاقی تبدیل شده است که حمایت کیفری از آن ضروری می نماید. بنابراین یکی از راه حل های توسعه پایدار، استفاده از دانش بومی بر اساس تجربه است که غالبا در طول زمان آزموده شده و با فرهنگ محلی و محیط زیست سازگار گردیده و لذا پویایی و کارآیی لازم را کسب کرده است .لذا استفاده از دانش بومی برای نزدیک شدن بیشتر به اخلاق محیط زیست در راستای توسعه پایدار روستایی از اهمیت بالایی برخوردار است. این مطالعه از نوع تحلیلی- مرور ادبیاتی بوده و با استفاده از منابع کتابخانه-ای و نظر متخصصان انجام گرفته است. نتایج این مطالعه نشان می دهد، با توجه به اینکه در راستای عدالت محیطی دستیابی به توسعه پایدار متضمن وجود چهار عامل محیط، جمعیت و منابع، اقتصاد، فرهنگ و جامعه می باشد، توجه بیشتری باید به فرهنگ و ارزش های موجود در جامعه مردم محلی نشان داد تا به سهولت به توسعه پایدار روستایی رسید.

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، محیط زیست ، اخلاق ، توسعه روستایی