روشها ی ذخیره سازی زیرزمینی گازکربنیک در ساختارها ی طبیعی

تولید و انتشار روزافزون گازهای گلخانه ای باعث تغییرات آب وهوایی و همچنین گرمشدن زمین گشته است. در نتیجه کاهش تولید گاز دی اکسیدکربن و یا دفع آن اهمیت فراوانی دارد که یکی از روشهای رفع این مشکل تزریق دی اکسیدکربن در مخازن نفتی به منظور دفع آن و ازدیاد برداشت در مخازن هیدروکربنی است. امروزه کاهش انتشار گاز گلخانه ای شامل سه روش رایج استفاده از انرژیهای نو و تجدیدپذیر )هیدروژن، بادی و...( به جای سوختهای فسیلی، بحث کربن زدایی از زنجیره تولید i iو جذب، انتقال و ذخیره سازی گازکربنیک i i iدر ساختهای زیرزمین هستند. تزریق دی اکسیدکربن به یک سازند زمین شناسی میتواند ذخیره سازی بادوام بیشتری از این گاز را تضمین کند و از اثرات مضر انتشار به جو، خطرات زیستمحیطی و بهداشتی جلوگیری کند یا در صورت لزوم به حداقل برساند.ذخیره سازی گازکربنیک بایستی به طریقی باشد تا ۲ فاکتور امن بودن محیط تزریق و مادامالعمر بودن مکان دفن گاز، مورد تایید باشد؛ لذا گزینه های متعددی برای انجام فرایند CCS در ساختارهای زیرزمینی به منظور دفن وجود دارند که هرکدام از معایب و مزایایی برخوردار هستند. همچنین چگونگی سازوکار تزریق گازکربنیک در زیرزمین از لحاظ میزان )حجم( به تله افتادن CO۲ باهدف دفع گازکربنیک، فاکتور مهمی به منظور به تله انداختن گاز CO۲ تلقی میشود.امروزه اهمیت و نقش ژئومکانیک در تزریق گاز به لایه های زیرزمین بسیار پررنگ است که در دو بخش یکپارچگی سازه های مهندسی زیرزمین نظیر چاه، لوله جداری و سیمان، لوله های مغزی و... و همچنین محل نهایی دفن و نگهداری گاز تزریقی که باتوجه به حجم و فشار سیال تزریقی که بایستی لایه ای عایق و ناتراوا )پوش سنگ باشد( ،مورد ارزیابی و بررسی قرار میگیرد و لذا نقش ژئومکانیک و مکانیک سنگ در پروژه های تزریق و ذخیره سازی منجر به کاهش ریسک انتشارات گازکربنیک به جو و بهبود تغییرات آب وهوایی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

جذب ، انتقال ذخیره ساز یکربن• کربن زدایی از زنجیره تولید• کاهش انتشار گاز گلخانه ای• انرژ یهای نو و تجدیدپذ یر• انتشار خالص کربن صفر