بررسی مهندسی برخی سازه های ایرانی از دوران هخامنشیتا سقوط امپراتوری ساسانی

پس از شکل گیری نخستین تمدن های بشری و ترک غارنشینی و بیایانگردی در اثر جنگ و کوچه ای اجباری، حکومت-های گوناگون برسرکار آمدند و اندک اندک جهت سکونت خود و خانواده ساختمان هایی ابتدایی بناکردند آنگاه با گذشتزمان و تحولات سریع اجتماعی و روی کار آمدن هخامنشیان بافت فرهنگی و معماری بناها کاملا دگرگون شد. پادشاهانهخامنشی ضمن استفاده از توانایی های فنی خود از سبک معماری کشورهای زیرسلطه و پیشه وران مناطقی مانند پاسارگاد،همدان، شوش و... نیز ساختمان های بزرگ و کاخ های باشکوه آفریدند. بنابر روایت فردوسی در شاهنامه جمشید پادشاهاسطوره ای ایران، پس از کشف آهن و ذوبکردن آن ابزاری جدید ساخت و مردم را به چهار طبقه تقسیم کرد. با تقسیمکار و انواع پیشه و احداث ساختمان های مختلف موجب پیشرفت هایی شگرف گردید. جمشید دیوها را به کارگل و کارگریدرساختمان سازی واداشت و با بکارگیری اصول هندسی و معماری و ترکیب مصالح ساختمانی، بناهای آباد و محکم ساخت.احداث حمام و کاخ و چشمه و کاریز جهت رفاه عمومی در عصر او بود. ساختمان درمانگاه، دبستان، جشنگاه، ورزشگاه ورزمگاه از بناهای برجسته ای است که در شاهنامه گزارش شده است. این پژوهش مانند دیگر تحقیقات علوم انسانی به روشتاریخی و با استفاده از منابع معتبر کتابخانه ای، مهندسی بناهای ایرانی از دوران هخامنشی تا سقوط ساسانیان را موردبررسی قرار داده و به این نتایج دست یافته است که پادشاهان هخامنشی، اشکانیان و ساسانیان هریک در دوران فرمانرواییخود با استفاده از طرح و معماری نوین و بهترین مصالح ساختمانی از قبیل ساروج، گچ، خشت پخته و نفت و... بناهاییمجلل و کاخ هایی سر به فلک کشیده بنا کرده اند که آثار برخی از آنها تاکنون پابرجاست.

کلیدواژه ها:

سازه ، معماری ، هخامنشی ، شاهنامه ، ساسانیان