پیش بینی سازگاری اجتماعی براساس سبک های دلبستگی در دانشجویان دختر شهر تهران در سال ۱۴۰۰

هدف: هدف پژوهش حاضر، پیش بینی سازگاری اجتماعی براساس سبک های دلبستگی بود. روشتحقیق: تحقیق حاضر از نوع تحلیلی- توصیفی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دختر شهر تهران ۱۳۹۹ - ۱۴۰۰ و نمونه ای به حجم ۸۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفیخوشه ای تک مرحل های انتخاب شد. به منظور جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه ۱۸ ماده ای سبکدلبستگی بزرگسال کولینز و رید و آزمون سازگاری اجتماعی استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده ازآزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که سازگاریاجتماعی براساس سبک های دلبستگی تبیین میشود. همچنین بین نمره سازگاری اجتماعی ودلبستگی ایمن و دلبستگی اجتنابی رابطه معنی داری وجود نداشت. اما بین نمره سازگاری اجتماعی وزیرمقیاس دلبستگی دوسوگرا رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت؛ یعنی با افزایش سبک دلبستگیدوسوگرا، میزان سازگاری اجتماعی دانشجویان کاهش می یابد . همچنین سازگاری اجتماعی (متغیروابسته) با سبک دلبستگی ایمن و سبک دلبستگی اجتنابی رابطهی آماری معنی داری نداشت. در مقابل،بین نمره سازگاری اجتماعی و سبک دلبستگی دوسوگرا/اضطرابی رابطه آماری معنی داری مشاهده شد،به گونه ای که با افزایش یک واحد نمره سبک د لبستگی دوسوگرا، نمره سازگاری اجتماعی دانشجویانبه طور متوسط ۳۶ / ۰ واحد افزایش پیدا می کند . همچنین نتیجه دیگر این پژوهش نشان داد که ۵۷درصد واریانس سازگاری اجتماعی براساس سبک های دلبستگی تبیین می شود و رابطه معنادار بینسبک د لبستگی ایمن و اجتنابی با سازگاری اجتماعی دانشجویان وجود دارد. رابطه سبک د لبستگیاجتنابی با نمرات سازگاری اجتماعی رابطه معنیدار و مثبت و رابطه سبک دلبستگی ایمن با نمرا تسازگاری اجتماعی معنی دار و منفی می باشد . نتیجه گیری: سازگار اجتماعی را میتوان براساسسبک های دلبستگی پیش بینی نمود.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، سبک های دلبستگی ، دانشجویان