اثر محلول پاشی روی، آهن و منگنز بر عملکرد و محتوای عناصر غذایی دانه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

به منظور بررسی اثر محلول­پاشی عناصر روی، آهن و منگنز بر رشد، عملکرد و محتوای عناصر دانه گلرنگ آبی رقم پدیده، آزمایشی در سال­های زراعی ۹۲-۱۳۸۹ (به مدت سه سال) در ایستگاه تحقیقاتی چرداول در استان ایلام در خاک­هایی با محتوای روی، آهن و منگنز قابل استفاده پایین اجرا شد. تیمارهای آزمایشی (نه تیمار) شامل ۱- شاهد (بدون محلول پاشی)، ۲- محلول پاشی با آب، ۳- محلول پاشی سولفات روی، ۴- محلول پاشی سولفات منگنز، ۵- محلول پاشی سولفات آهن، ۶- محلول پاشی توام روی و منگنز، ۷- محلول پاشی توام روی و آهن، ۸- محلول پاشی توام آهن و منگنز و ۹- محلول پاشی توام روی، آهن و منگنز بود که در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه واریانس داده­ها نشان داد که اثر محلول­پاشی عناصر بر عملکرد دانه و روغن گلرنگ معنی­دار بود. مقایسه میانگین­ها نشان داد که تیمار محلول­پاشی همزمان روی، آهن و منگنز با ۱۴۷۲ کیلوگرم در هکتار، بیشترین عملکرد دانه را داشته و افزایش عملکرد دانه نسبت به تیمارهای شاهد (بدون محلول پاشی) و محلول پاشی با آب، به ترتیب ۹/۱۲ و ۴/۱۲ درصد بود. نتایج مربوط به عملکرد روغن دانه نیز نشان داد که تیمارهای محلول پاشی توام روی، آهن و منگنز و محلول­پاشی توام روی و منگنز به ترتیب با ۴۲۱ و ۴۱۴ کیلوگرم در هکتار در گروه آماری برتر قرار گرفته و با تیمار شاهد تفاوت معنی داری داشتند. بر اساس نتایج آزمایش حاضر، بهترین تیمار برای حداکثر عملکرد دانه گلرنگ، محلول­پاشی توام روی، آهن و منگنز و در مورد عملکرد روغن، محلول پاشی توام روی و منگنز بودند.

کلیدواژه ها:

Foliar application ، Micronutrients ، Oil content of seed and Safflower. ، روغن دانه ، عناصر کم مصرف ، گلرنگ و محلول پاشی.