بازیافت پرطیور

پر پرندگان تقریبا از 91% پروتئین (کراتین)، 1% چربی (لیپید) و 9% آب تشکیل شده است و دارای ویژگی‌های شیمیایی و مکانیکی مطلوبی است. سالیانه تقریبا 8.5 میلیون تن پر تولید می‌شود. دفع این حجم عظیم از ضایعات از جمله معضلات حاد صنایع طیور به شمار می‌آید. در حال حاضر متداول‌ترین روش‌های دفع این ضایعات، سوزاندان یا دفن کردن ضایعات پر است، که مشکلات زیست محیطی فراوانی را به همراه می‌آورند؛ به‌طوری‌که در اکثر کشورهای توسعه‌یافته، استفاده از این روش‌ها به کلی ممنوع شده‌ است. فرآوری ضایعات پر با محتوای پروتئین و نیتروژن زیاد آن به صورت پودر و مصرف آن برای خوراک دام و طیور نیز به عنوان روشی برای تبدیل این ضایعات به مواد قابل مصرف شناخته می‌شود. با این وجود، این روش نه تنها از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نیست، بلکه محصول تولیدی ارزش غذایی بسیار پایینی دارد و نیز مصرف آن به دلیل شیوع بیماری‌های طیور با ریسک بالایی همراه می‌باشد. پسماند پر متشکل از فیبر نامحلول، پروتئین محلول، چربی و آب است. فیبر نامحلول پروتئین پر شامل کراتین و کولاژن است. تهیه این فیبرها در یک شکل مناسب تجاری برای ساختن محصولات با ارزشتر در مرحله آزمایشگاهی با موفقیت ثابت شده است. پر پرندگان فراوانترین ماده کراتینی در طبیعت است. پر به‌طور عمده از کراتین تشکیل شده است. در سال 1993 از پر، به تنهایی و نیز در ترکیب با خمیر چوب، کاغذ ساخته شد. سپس این تکنولوژی با تولید کاغذ تزیینی، کاغذ صافی، فیلتر، پوشک بچه، جاذب‌ها و جایگزین‌های بیولوژیکی ادامه یافت. در این مقاله کاربردهای نوین پسماند پر پرندگان در صنایع مختلف شرح داده شده است.

کلیدواژه ها:

بازیافت پر پرندگان ، بیوکامپوزیت ، کراتین ، فیبر