کاربرد متریک های سیمای سرزمین و تصاویر ماهواره ای در ارزیابی روند والگوی تغییرات توسعه شهری

هدف این مقاله ارائه یک رویکرد ترکیبی، در مطالعه الگوی تغییرات مکانی و زمانی محیط زیست شهری، با استفاده از مفاهیم متریک های سیمای سرزمین به عنوان نمایندگان کمی سیمای سرزمین ها، و همچنین فن آوری سنجش از دور به عنوان ابزاری سریع و دقیق در اندازه گیری متریک های فضایی،می باشد. مرور و جمع بندی مفاهیم فوق در اسناد علمی نشان می دهد که ترکیب این دو دسته ابزار در سال های اخیر به خوبی توانسته است به منظور مدلسازی و تعیین الگوی تغییرات کاربری و پوشش سرزمین و تولید اطلاعات لازم در فرآیند برنامه ریزی کاربری سرزمین به کار رود. در این روش، به منظور تولید اطلاعات مورد نیاز جهت محاسبه متریک های فضایی سیمای سرزمین شهری، از تحلیل داده های سنجش از دوری مقاطع زمانی مختلف استفاده خواهد شد. پس از طبقه بندی داده های ماهواره ای و تولید نقشه های کاربری و پوشش سرزمین، انواع متریک ها را با استفاده از نرم افزار Fragstats از نقشه ها استخراج نموده و سپس با استفاده از نظر کارشناسی و نیز استفاده از روش آماری تحلیل مولفه های اصلی (PCA) متریک های متناسب با هدف انتخاب خواهن د شد . د ر مرحل ه بعدی ، از تحلیل همزمان (Synoptic Analysis) کل سیمای سرزمین برای تعیین الگوی کلی تغیرات سیمای سرزمین شهر و از تحلیل در شیب تغییرات با استفاده از روش ترانسکت، برای تعیین الگوی دقیق تغییرات مکانی در طی زمان و نحوه توزیع تغییرات، استفاده خواهد شد. نتایج حاصل از این رویکرد ترکیبی، نشان خواهد داد که در گذشته، توسعه شهری چه کمیتی از تغییرات و اثرات را در چه مکان و زمانی بر سیمای سرزمین وارد نموده است . همچینی می توان برای پیش بینی وضعیت سیمای سرزمین در آینده و تحلیل و مقایسه سناریوی های مختلف رشد شهری در آینده، از این روش بهره برد.

کلیدواژه ها:

متریک های سیمای سرزمین ، تصاویر ماهواره ای ، روند و الگو ، توسعه شهری