شهر الکترونیک تجلی توسعه پایدار سکونتگاه های شهری

شهرهای امروزی، تجلّی‌گاه چهره نوین زندگی در عصر ارتباطات بوده و نقاط تمرکز خدمات گوناگون، تعاملات فرهنگی- اجتماعی و تراکنش‌های اقتصادی به شمار می‌روند؛ چنان که رشد و توسعه همه‌جانبه و پایدار شهرها، نیازمند به‌کارگیری فناوری‌های نوین اطلاعاتی و ارتباطی است. با توسعه روزافزون فناوری اطلاعات و ارتباطات و به‌کارگیری گسترده آن در جوامع شهری و زندگی روزمره شهروندان، خدمات شهری نیز به لحاظ مفهوم، ابعاد، اهمّیت راهبردی و تمرکز جغرافیایی دستخوش تحولات شگرفی گشته است. با توجه به تمرکز خدمات در شهرها و همچنین گسترش کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات و تأثیرات وسیع آن بر جنبه‌های مختلف زندگی شهروندان، امروزه بهره‌گیری از روش‌ها و فناوری‌های نوین خدمات‌رسانی به شکل «خدمات الکترونیک شهری» در تعاملات و تراکنش‌های میان شهروندان و سازمان‌های دولتی و خصوصی ارائه‌دهنده خدمات، به عنوان راهکاری اثربخش و کارآمد در عرصه خدمات‌رسانی شهری به شمار می‌رود. در دهه های اخیر، شهر سالم و شهر الکترونیکی از جمله مفاهیمی هستند که در محافل علمی و بین المللی مطرح گردیده اند. شهر سالم با هدف بهبود و ارتقای کیفیت محیط سکونتگاه های انسانی و دستیابی هر چه بیشتر به مفهوم عملی توسعه پایدار مطرح شده است .هدف پیدایش شهر الکترونیکی نیز استفاده از فناوری های نوین به منظور تسهیل در ایفای نقش های اجتماعی و اقتصادی شهروندان در انجام فعالیت های روزمره آنها می باشد. پژوهش حاضر با تبیین ارتباط میان این دو مفهوم جهت برقراری رابطه و نقشی که شهر الکترونیکی می تواند در جهت ارتقای سلامت شهر و گام برداشتن در مسیر تأمین اهداف شهر سالم، ایفا نماید، به بررسی موانع پیش روی آن می پردازد. در این مقاله بعد از معرفی مبنای نظری پژوهش با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از منابع اسنادی و نتایج همایش ها و کنفرانس ها گردآوری شده است.

کلیدواژه ها:

شهر الکترونیک ، شهروند الکترونیک ، شهر سالم ، توسعه پایدار