بررسی رابطه بین سرمایه فکری با خودباوری در اداره امور مالیاتی شهرستان زابل

خودباوری یکی از مفاهیم کلیدی و موکد در علوم رفتاری به حساب می آید و اهمیت آن به حدی است که تمام رفتار و اعمال انسان بسته به آن بود و حتی در ترسیم آینده نیز تاثیر قابل توجهی دارد. سرمایه های فکری در یک سازمان داراییهایی هستند که ارزش آنها با به اشتراک گذاشتن با دیگران و گذشت زمان افزایش مییابند. هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه بین سرمایه فکری با خودباوری در اداره امور مالیاتی شهرستان زابل بود. جامعه آماری را کارکنان اداره امور مالیاتی شهرستان زابل به تعداد ۵۰ نفر تشکیل داد. نمونه آماری به شیوه سرشماری تعیین شد و در نتیجه حجم نمونه آماری ۵۰ نفر در نظر گرفته شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد سرمایه فکری بونتیس (۱۹۹۸) با روایی و پایایی ۰/۷۸ و پرسشنامه استاندارد خودباوری آزادی (۱۳۸۹) با روایی و پایایی ۰/۸۱ استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین سرمایه فکری و مولفه های آن (سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری، سرمایه ارتباطی) با خودباوری در اداره امور مالیاتی شهرستان زابل رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیر سرمایه فکری حدود ۹۱ درصد از تغییرات خودباوری را پیشبینی میکنند. همچنین مولفه های سرمایه فکری معاج حدود ۹۲ درصد از تغییرات خودباوری را پیشبینی میکنند و با توجه به مقدار بتا، مولفه سرمایه انسانی با بتای ۰/۳۶۹ بیشترین سهم را در پیشبینی خودباوری دارد.

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، خوباوری ، کارکنان ، زابل.