جبران خسارت بزه دیده از منظر فقه و حقوق ایران

جبران دولتی خسارت وارده بر بزه دیدگان به معنی پرداخت پول از طرف دولت به بزه دیدگان یا خانواده های آنان در برابر زیان ها یا آسیب های ناشی از جرم است، در مواردی که جبران خسارت از سوی بزهکار یا دیگر منابع مالی امکان پذیر نباشد. جبران دولتی خسارت بزه دیدگان در حقوق ایران از حمایت های قانونی و اجرایی لازم برخوردار نیست و تحت تاثیر تحولات حوزه بزه دیده شناسی حمایتی شکل نگرفته است. منوط کردن موارد جبران دولتی خسارت وارده بر بزه دیدگان به شرایط مبهمی مانند بی گناه بودن یا مهدورالدم نبودن بزه دیده، و همچنین پیش بینی مسئولیت جبران خسارت برای عاقله بزهکار، سرنوشت سازوکارهای حمایتی محدود پیش بینی شده در قانون مجازات اسلامی را در عمل با ابهام روبه رو ساخته است. تحقیق حاضر به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای در دسترس انجام شده است. یافته ها حاکی از آن است که جبران دولتی خسارت در ایران، موجب شده است این فرایند در خوش بینانه ترین حالت چندین سال به طول انجامد. بخشی از این تاخیر ناشی از عدم تامین بودجه و منابع مالی مورد نیاز برای پرداخت دیه است و بخش دیگر آن به ابهام و ضعف قوانین و مقررات ناظر بر جبران دولتی خسارت بزه دیدگان مربوط می شود.

کلیدواژه ها:

جبران خسارت ، بزه دیده ، فقه اسلامی ، حقوق ایران.