تعلیم و تربیت در قصه های شاه عباس (قصه های مرسوم عشایر آذربایجان)

شاه عباس صفوی از بزرگترین پادشاهان ایران و بدون شک از تاثیرگذارترین شاهان ایران در زمینه ادبیات تعلیمی و تربیتی است کهداستان های تعلیمی-تربیتی او در بین عامه مردم ظهور یافته و همه ی داستان های منتسب به شاه صفوی به سرانجام مشخص تعلیمی و تربیتی منجر می شوند. هدف نویسنده این پژوهش، بررسی ویژگیهای متمایز موجود در قصه های شاهعباس اول و تبیین نتیجه و اهداف این قصه ها و روایت هاست. روش پژوهش حاضر، از نظر هدف، تحلیلی توصیفی و از نظر گردآوری اطلاعات بر پایه مطالعات کتابخانه ای و میدانی بوده است. نگارندگان با مراجعه به کتابخانه و جستوجو در میان منابع معتبر، و با دقت روزمره در مثل ها و داستان هایی که مردم آذربایجان استفاده می کنند. قصه های متمایز درمورد شاهعباس۵ اول را گردآوری کرده و سپس ویژگیهای برجسته آنها را یافته و مورد تجزیه و تحلیل قرار دادهاند. یافته های تحقیق روشن کرد که این ویژگیها یا منشا تاریخی دارند و یا از اندیشه پدیدآورندگان قصه ها، سرچشمه گرفتهاند. در این مقاله تلاش شده است که ویژگیهای برجسته مندرج در قصه های شاه عباس، جمع آوری شود و بر این اساس، خواننده به اهداف و زوایای تربیتی و تعلیمی آشکار و پنهان این ویژگیها پی می برد.

کلیدواژه ها:

شاه عباس ، داستان تعلیمی ، ادبیات عامه ، قصه های شاه عباس