کاربرد انواع روش های درون یابی به منظور پایش و تحلیل فضایی خشکسالی مورد: استان خراسان رضوی
محل انتشار: فصلنامه جغرافیا و توسعه، دوره: 11، شماره: 30
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 104
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GDIJ-11-30_006
تاریخ نمایه سازی: 5 تیر 1401
چکیده مقاله:
خشکسالی یکی از پیچیدهترین بلایای طبیعی است. این پدیده دارای ویژگیهای متفاوتی است که توسط شاخصهای متفاوتی محاسبه میگردد. از آنجایی که این شاخصها متکی به متغیرهای اقلیمی و ایستگاههای هواشناسی میباشند بنابراین قابلیت ثبت آنها در تمامی مکانها به شکل پیوسته نیست. بر این اساس جهت تخمین مقدار متغیرهای هواشناسی در مکانهای نمونهبرداری نشده و تهیه نقشههای پیوسته از روشهای درونیابی فضایی استفاده میشود. در این پژوهش ابتدا با استفاده از شاخص استاندارد بارش (SPI) شدت خشکسالی محاسبه گشته سپس به منظور ارزیابی روشهای مختلف درونیابی چندین روش درونیابی فضایی از قبیل کریجینگ عمومی، کوکریجینگ، فاصله معکوس وزندار (IDW)، چند جملهای محلی، اسپیلاین کاملا منظم، اسپیلاین با کشش و اسپیلاین صفحه نازک به کار برده شد و به منظور مقایسه روشهای درونیابی از روش ارزیابی متقاطع و همچنین محاسبه معیارهای خطاگیریRMSE, MBA, MSE و شاخص %G استفاده گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که بهترین روش برای درونیابی شدت خشکسالی شاخص SPI، روش کریجینگ عمومی می باشد چرا که در اکثر ماهها دارای کمترین خطا بوده و همچنین در ۹ ماه از سال مقدار %G در آن مثبت محاسبه شده است. در واقع این روش دارای کمترین انحراف میباشد. بیشترین خطا مربوط به روش درونیابی روش اسپیلاین صفحه نازک است در واقع هر سه معیار ارزیابی، مقادیر بالای خطا را نسبت به دیگر روشها نمایش میدهد.
کلیدواژه ها: