نقش نگرش جنسی و باورهای ارتباطی در پیش بینی صمیمیت زناشویی زنان متاهل

هدف: این پژوهش با هدف نقش نگرش جنسی و باورهای ارتباطی در پیش بینی صمیمیت زناشویی زنان متاهل اجرا شد. روش: این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل ۱۵۷ نفر از زنان متاهل شرکت کننده در دوره آموزشی روابط عاطفی و جنسی زناشویی، واقع در موسسه رصد (مطالعات و سیاست گذاری اجتماعی سجا) شهر مشهد در سال ۱۳۹۹بود. حجم نمونه در این پژوهش ۱۵۵ نفر بود که از طریق روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. جهت جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه: الف( مقیاس صمیمیت زناشویی باگاروزی ۲۰۰۱، ب( پرسشنامه باورهای ارتباطی ایدلسون و اپشتین ۱۹۸۲، ج) پرسشنامه نگرش جنسی خوشابی و والایی ۱۳۷۹ استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون استفاده و توسط نرم افزار -spss۲۵ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین نگرش جنسی و باور های ارتباطی (توقع و انتظار ذهن خوانی، باور به تغییرناپذیری، کمال گرایی جنسی، باور به تخریب کنندگی مخالفت) با صمیمیت زناشویی رابطه معنادار وجود دارد. همچنین ۴۰ درصد از صمیمیتزناشویی توسط نگرش جنسی (بصورت مثبت) و باور های ارتباطی (بصورت منفی) قابل پیش بینی بود. نتایج همچنین نشان داد باور های ارتباطی بیشترین سهم را در پیش بینی صمیمیت زناشویی ایفا می کند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، میتوان گفت که نگرش جنسی و باور های ارتباطی می توانند به عنوان پیش بینی کننده های صمیمیت زناشویی زنان متاهل در حیطه های آموزشی و درمانی خانواده به کار برده شوند

کلیدواژه ها:

نگرش جنسی ، باورهای ارتباطی ، صمیمیت زناشویی