بررسی انقلاب اسلامی ایران و حقوق بین الملل

نظام حقوق بین الملل، از زمان اتمام جنگ جهانی دوم ، در ظاهر مشروعیت خود را از حقوق بین الملل، افکارعمومی جهان و انعکاس آنها در سازمان های بین المللی نظیر سازمان ملل متحد بر گرفته است، اما در واقع این مسئله نه تنها در عصر دوقطبی شدن جهان به غرب و شرق، بلکه در نظم ن وین جهان همچنان متاثر از تمدن وفرهنگ غربی مسیحی، به خصوص اروپای غربی است و کشورها ی جهان سوم و در حال توسعه، به رغم جنبشکشورهای غیر متعهد، در شکل گیری آن چندان مداخله ای نداشته اند. این نوشتار با روش تحلیلی تبیینی بهاین سوال پرداخته که آیا انقلاب اسلامی ایران بر حقوق بین الملل تاثیر گذار بوده است؟ نتا یج نشان داد نظم بین-الملل طی قرن اخیر بیشتر دولت محور بوده است؛ و دولت ها با داشتن حق حاکمیت ملی هر یک بر اساسمنافع ملی خود و با استفاده از ابزارهای ملی به دنبال تامین امنیت ملی خویش اند، ولی در مقابل، به نظر میرسد نظام اسلامی ایران بیشتر ناظر به دین است نه ملیت، به گونه ای که از نظر امام (ره)، رهبر فقید انقلاباسلامی، اسلام هدف نهایی تلقی می گردد نه ایران ، بنابراین می توان بیان نمود با توجه به چارچوب اساسیانقلاب اسلام ی ایران و نیز تعهد به عمل گرایی به شعار نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی ایران نتوانستهاست در حوزه حقوق بین الملل نقش موثری ایفا نماید، ضمن اینکه فعالیت های انقلابی ایران از منظر صدورانقلاب نیز منافاتی با نقض قوانین بین الملل ندارد.

کلیدواژه ها:

امنیت ملی ، ایدئولوژی ، روسیه ، ایران