آلودگی انگلی اسکاریدوئید در مار ماهی دندان خنجریcinereus Muraenesox خلیج فارس

گونه های هیستروتیلاسیوم انگل های گوارشی ماهیان استخوان ی شکارچی هستند که گونه های مختلف آبزیان دریایی را در مراحل لاروی خود نیز آلوده می کنند. این نماتودها شاید فراوان ترین و متنوع ترین گروه از آسکاریدوئیدهای دریایی باشند. آن ها همچنین می توانند به طور تصادفی پس از خوردن غذاهای دریایی آلوده به انسان انتقال یابند و موجب آن یزاکیازیس انسان ی شوند. با این حال، در مقایسه با بسیاری از جنس های دیگر نماتدهای آسکاریدوئید، داده های مربوط به زیست شناسی گونه های هیستروتیلاسیوم، چرخه زندگی و شناسایی آن ها در مراحل لاروی در بسیاری از نقاط جهان، به ویژه در آب های دریای خلیج فارس محدود هستند. این مطالعه به بررسی ویژگی ها ی ریخت شناسایی این انگل در جمعیت مارماهیان دندان خنجری که برای اولین بار در ایران گزارش شده، می پردازد. پس از ارجاع یک مار ماهی دندان خنجری صید شده از دریای خلیج فارس به آزمایشگاه، تعدادی نوزاد نماتود از دستگاه گوارش آن جداسازی گردیدو پس از شفاف سازی مورد مطالعه ریخت شناسی در زیر میکروسکوپ نوری براساس کلیدهای تشخیصی قرار گرفت. لاروهای شناسایی شده، نوزادهای مرحله چهارم گونه ای از هیستروتیلاسیوم از خانواده آن یزاکیده بودند که با بلع تصادفی گوشت ماهی خام یا نیم پز آلوده به لاروهای آسکاریدوئید، به ویژه آنیزاکیدها موجب آنیزاکیس مشترک انگلی بین انسان و دام می شوند. وجود لارو هیستروتیلاسیوم در مارماهیان دندان خنجری به عنوان میزبان حامل در این منطقه نگران ی زیادی برای سلامت این ماهیان به عنوان میزبان و انسان به عنوان مصرف کننده دارد. شناسایی عوامل انگلی آنیزاکیده می تواند کمک شایانی به پ یشگیری از بیماری و تامین سلامت و بهبود کیفیت فراورده های شیلاتی کند

کلیدواژه ها:

مارماهی دندان خنجری ، آن یزاکید ، هیستروتیلاسیوم