ارزیابی تحمل به خشکی ذرت تحت تیمار اسید سالیسیلیک و آترازین

این مطالعه با هدف ارزیابی تحمل به خشکی در ذرت دو منظوره 370 تحت تیمار اسید سالسیلیک و آترازین انجام شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده (اسپلیت پلات) و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی کرمان اجرا گردید. دور آبیاری به عنوان فاکتور اصلی در دو سطح (7 و 10 روز) در پلات های اصلی و محلول ها (اسید سالیسلیک و آترازین) به عنوان فاکتور فرعی در 10 سطح ( شاهد، خیساندن بذر در محلول 0/1 میلی مول SA، محلول پاشی در دو مرحله 3 برگی(غلظت 0/1 و 1 میلی مولSA) و مرحله گلدهی(غلظت 0/1 میلی مول SA)، خیساندن بذر در محلول 0/1 میلی مول SA+ محلول پاشی در مرحله گلدهی، محلول پاشی در مرحله 3 برگی + مرحله گلدهی در غلظت 0/1 و 1 میلی مول SA، محلول پاشی در غلظت 75 و 150 پی پی ام آترازین در مرحله گلدهی ) پلات های فرعی را تشکیل می دهند. شاخص های تحمل و حساسیت به خشکی برای عملکرد دانه و علوفه ذرت محاسبه شد. تیمارهای خیساندن بذر در محلول 0/1 میلی مول SA، خیساندن بذر در محلول 0/1 میلی مول SA + محلول پاشی در مرحله گلدهی و محلول پاشی در غلظت 75 پی پی ام آترازین در مرحله گلدهی از نظر این شاخص ها در هر دو شرایط به عنوان تیمار برتر معرفی شدند.

کلیدواژه ها:

شاخص های تحمل ، ذرت ، اسید سالسیلیک و آترازین