بررسی خواص و روش های ساخت داربست های چندلایه به منظوراستفاده در مهندسی بافت

هدف اصلی مهندسی بافت و پزشکی بازساختی، حفظ ویا بهبود بافت آسیب دیده وعملکرد اندام است. برای این منظور داربستی از زیستمواد با خواص مشخص ساخته می شود که می تواند جایگزین داربست طبیعی بدن گردد. به طور کلی داربست هایی که در مهندسی بافتبه کار می روند باید دارای خصوصیاتی از جمله خواص مکانیکی مناسب برای الگوبرداری از شرایط محیط بدن، سازگاری زیستی مناسببا بافت مورد نظر، قابلیت پیام دهی مناسب برای هدایت رشد بافت و جلوگیری از رد پیوند باشند. همچنین برای تغذیه رسانی مناسبسلول، دفع ضایعات سلولی به خارج داربست و تشکیل مناسب ماتریس خارج سلولی جدید باید شبکه متخلخل به هم پیوسته با درصدتخلخل مطلوب داشته باشند. طراحی داربست، ترکیبات مواد و عملکرد آنها از زمینه های مهم تحقیق در مورد داربست های مهندسیبافت هستند. در داربست هایی با ساختمان ساده تنها یک یا چند ماده به صورت تک لایه وجود دارد ولی در داربست های پیچیده از چندماده در لایه های متعدد استفاده می شود. داربست های چند لایه از قرار گرفتن لایه های متوالی روی هم تشکیل می شوند و کاربردهایمتنوعی برای مهندسی بافت دارند. داربست های چند لایه امکان بهره مندی از لایه های مختل با خواص متفاوت را می دهند. در اینتحقیق روش های ساخت داربست های چند لایه از مواد مختل و همچنین خواص فیزیکی، مکانیکی و زیستی آنها برای کاربرد درمهندسی بافت مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

داربست های چند لایه ، مهندسی بافت ، خواص فیزیکی و مکانیکی ، خواص زیستی