عقد بیع و خیارات مختص آن

بیع یک اصطلاح فقهی و حقوقی است که به معنای خرید و فروش است.بیع مهمترین و رایجترین عقد از عقود معین است واز این رو آن را ام العقود نامیده اند. عقد بیع دارای اقسام و موضوعات و مسائل مختلف است که می تواند مورد مطالعه واقعگردد.ماده ۳۳۸ قانون مدنی مقرر میدارد: «بیع عبارت است از تملیک عین به عوض معلوم». به عین فروخته شده مبیع و بهعوضی که بابت فروش مال از خریدار دریافت میشود ثمن میگویند.برای تشخیص اینکه کدام یک از عوضین مبیع و کدامثمن است باید به قصد مشترک طرفین رجوع کنیم و هرکدام که محوریت اصلی عقد را داشته باشد مبیع میباشد.از طرفی ماخیارات مجلس، حیوان و تاخیر ثمن را داریم که مختص عقد بیع میباشند، و در عقود دیگر راه ندارند. فلسفه تشریع خیار درمعاملات شاید این باشد که اگر متعاملین به خرید وفروش متاعی توافق نماید و بعد از اجرای عقد از عمل انجام دادهای خودنادم گردد بتواند آن را فسخ نماید. این پژوهش طبق استانداردهای تحقیقی نظری می باشد که بر پایه مطالعات کتابخانه ایانجام شده ، و در این مسیر از تحلیل منطقی بر اساس معیارهای معتبر فقهی و حقوقی کمک گرفته می شود.

کلیدواژه ها:

عقد بیع ، خیار حیوان ، خیار تاخیر ثمن ، خیار مجلس ، خیارات مختصه