اثربخشی آموزش صمیمیت با رویکرد اسلامی بر انعطاف پذیری شناختی و معنای زندگی زوجین در مرحله عقد

هدف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش صمیمیت با رویکرد اسلامی بر انعطاف پذیری شناختی و معنای زندگی زوجین در مرحله عقد بود. روش پژوهش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری بود؛ جامعه آماری پژوهش ۶۱۲ زوج در مرحله عقد مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بوشهر در سال ۱۳۹۹ بود که از میان آن ها تعداد ۱۶ زوج به روش داوطلبانه انتخاب و پس از همتاسازی آزمودنی ها، ملاک های ورود و خروج به صورت تصادفی بین دو گروه آزمایشی (۸ زوج=۱۶ زن و شوهر) و گواه (۸ زوج=۱۶ زن و شوهر) گمارش شدند. گروه آزمایش پس از اجرای پیش آزمون به مدت هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت هفتگی آموزش صمیمت با رویکرد اسلامی زارعی محمودآبادی و همکاران (۱۳۹۷) را دریافت کردند و گروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه های معنای زندگی استگر و همکاران (۲۰۰۶) و انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰) بود. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس اندازه های مکرر مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاکی از تاثیر آموزش صمیمیت با رویکرد اسلامی بر نمره معنای زندگی (۸۶/۸=F، ۰۰۶/۰ =P)، نمره وجود معنا در زندگی (۴۲/۹=F، ۰۰۴/۰ =P)، جستجو برای یافتن معنا (۲۷/۴=F، ۰۴۷/۰ =P)، نمره انعطاف پذیری شناختی (۷۹/۷=F، ۰۰۹/۰ =P)، بر نمره ادراک (۵۱/۸=F، ۰۰۷/۰ =P)، نمره ادراک کنترل پذیری (۰۲/۶=F، ۰۲۱/۰ =P) و نمره ادراک توجیه رفتار (۶۱/۸=F، ۰۰۶/۰ =P) و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود. نتیجه گیری: نتایج کلی این پژوهش بیانگر اثربخشی آموزش صمیمیت با رویکرد اسلامی بر زوجین در مرحله عقد است که در نهایت منجر به افزایش انعطاف پذیری شناختی و معنای زندگی زوجین می شود که این مساله می بایست به طور مداوم جزء برنامه های اصلی مراکز مشاوره قرار بگیرد

کلیدواژه ها:

صمیمیت با رویکرد اسلامی ، انعطاف پذیری شناختی ، معنای زندگی ، دوران عقد