ارزیابی تکنولوژی های نوین بازیابی انرژی از پسماند

امروزه وضعیت مدیریت مواد زائد جامد شهری درایران به طور عمده دفع در لندفیل هاه می باشد که دربسیاری از شهرها نیز اصول مهندسی جهت به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی آن بصورت ناقص اجرا می گردد. همچنین دفع زباله در لندفیل باعث آلودگی آب های زیرزمینی از طریق ایجاد شیرابه و آلودگی هوا با ایجاد بو می گردد. این درحالی است که درکشورهای پیشرفته راه برد کلی درجهت به حداقل رساندن حجم مواد زائد قابل دفن درلندفیل و بیشتر به سمت بازیابی انرژی از پسماند به شکل های مختلف می باشد که هم کاهش هزینه های حمل و نقل و عملیات در محل را به همراه دارد و همچنین باعث می شود هزینه های صرف شده دراین امر نوعی سرمایه گذاری اقتصادی به شمار آید. تکنولوژی های اساسی بازیابی انرژی از بخش الی پسماند قابل تجزیه ی بیولوژیکی و غیرقابل تجزیه بیولوژیکی به دو روش اساسی تبدیل ترمو - شیمیایی و بیوشیمیایی می باشد که اولی شامل زباله سوز Incineration) و پیرولیز / تبدیل به گاز Pyrolysis/Gasification و دومی شامل هضم بی هوازی Anaerobic digestion که Biomethanation نیز نامیده می شود می باشد دراین تحقیق تکنولوژی های نوین بازیابی انرژی از پسماند و جنبه های اقتصادی و اثرات زیست محیطی آنها مورد بررسی قرارخواهد گرفت و توانایی ها و محدودیت های کشور دراین زمینه مشخص می شود و راهکارهایی جهت حذف این محدودیت ها ارایه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

بازیابی انرژی ، پسماند - زباله سوز - پیرولیز