انتخاب لاین های مطلوب جو از نظر خصوصیات زراعی با استفاده از شاخص انتخاب ژنوتیپ ایده آل (SIIG)

این تحقیق، به منظور بررسی تنوع فنوتیپی ۱۰۸ لاین خالص جو در قالب طرح آگمنت همراه با چهار شاهد در شش بلوک، در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی داراب (۱۴۰۰-۱۳۹۹) انجام شد. به منظور انتخاب بهترین لاین ها از نظر عملکرد و سایر صفات مورد بررسی از شاخص SIIG استفاده شد. نتایج تجزیه حداکثر درست نمایی محدود شده (REML) نشان داد که کمترین و بیشترین میزان وراثت پذیری عمومی به ترتیب مربوط به صفات تعداد روز تا ظهور سنبله (۰/۲۱) و تعداد روز تا رسیدن (۰/۹۷) بود. براساس شاخص SIIG، لاین های مورد بررسی در پنج گروه تقسیم بندی شدند. نتایج شاخص SIIG نشان داد که لاین های L۸۶ و L۳۸ به ترتیب با بیشترین (۰/۶۴۰) و کمترین (۰/۲۴۹) مقدار SIIG، بهترین و ضعیف ترین لاین ها بودند. نتایج گروه بندی لاین ها براساس شاخص SIIG نشان داد که لاین های گروه یک و دو و لاین های L۲۲، L۶۲، L۸۰، L۶۴، L۵۱، L۱۰، L۹۶، L۷۳، L۸۱، L۱۰۰، L۶۹ و L۹۷ از گروه سه، جزء لاین های برتر در این تحقیق بودند و می توان از آنها برای تحقیقات تکمیلی استفاده کرد. نتایج نشان داد که شاخص SIIG به خوبی توانست ژنوتیپ ها را براساس صفات عملکرد دانه، تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله، وزن سنبله و ارتفاع بوته به طور همزمان گروه بندی کند و همچنین در مجموع انطباق نسبی بین شاخص SIIG و تجزیه به مولفه های اصلی وجود داشت، بنابراین شاخص SIIG روشی مناسب برای انتخاب ژنوتیپ های ایده آل براساس چند صفت به طور همزمان است.

کلیدواژه ها:

Phenotypic diversity ، Selection index ، Heat map ، Heritability ، REML ، تنوع فنوتیپی ، شاخص انتخاب ، نقشه حرارتی ، وراثت پذیری ، REML