رابطه بین مدیریت زمان با کیفیت زندگی و ارتقا عملکرد شغلی کارکنان

پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین مدیریت زمان با کیفیت زندگی و ارتقا عملکرد شغلی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامیواحد اردبیل پرداخته است. روش تحقیق دراین پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی و از نظر هدف، کاربردی است و جامعهآماری تحقیق، کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل به تعداد ۱۰۰ نفر می باشد. برای برآورد حجم نمونه از روشسرشماری استفاده شده است. به منظور جمع آوری داده ها، از پرسشنامه مدیریت زمان هاشمی زاده و همکاران (۱۳۸۵) وپرسشنامه کیفیت زندگی کاری والتون (۱۹۷۳) و پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون (۱۹۷۰) استفاده گردید. اطلاعات بدستآمده با استفاده از نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد بین مدیریت زمان با کیفیت زندگیکاری رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین مدیریت زمان با ارتقاء عملکرد شغلی نیز رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.مولفه مکانیک مدیریت زمان، نسبت به سایر مولفه های مدیریت زمان، بیشترین سهم را در پیش بینی کیفیت زندگی کاری وارتقا عملکرد شغلی کارکنان دارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت زمان ، کیفیت زندگی کاری ، ارتقا عملکرد شغلی کارکنان