تقلب در صورت های مالی و لزوم وجود حسابرسی با نگاهی بر عدم تقارن اطلاعاتی

مهمترین کارکرد گزارشگری مالی فایدهمندی آن در تصمیمات سرمایه گذاری است. برای دستیابی به چنین کارکردی، اعتماد به گزارشگری مالی اجتناب ناپذیراست. این اطمینان از طریق ارائه منصفانه اطلاعات و بررسی مستقل آنها از طریق فرآیند حسابرسی حاصل میشود. حسابرسی صورتهای مالی از طریق کاهشسوءگیری های احتمالی نقش مهمی در اعتبار بخشی به صورتهای مالی ایفا می کند. گزارشگری اطلاعات مربوط به نحوی که قابل اتکا باشند کارایی اطلاعاتی رابهبود می بخشد. کارایی اطلاعاتی لازمه رسیدن به کارایی در تخصیص منابع به فعالیت های سود آور است. یکی از مسائلی که حسابرسی مستقل صورتهای مالیدر پیشگیری و محدود کردن آن موثر است، تقلب است. هر چند حسابرسی با هدف کشف تقلب صورت نمیگیرد. بنابراین حسابرسی مستقل صورتهای مالییکی از مکانیزم هایی است که به بهبود حاکمیت شرکتی کمک میکند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی آثار تقلب در صورت های مالی؛ دلایل تقاضا برایحسابرسی و سیر تحولی مسئولیت حسابرسان در این باره است. هر چند حسابرسی منجر به افزایش قابلیت اتکای صورت های مالی می شود، اما خطر تحریف ناشیاز تقلب و گزارشگری جانبدارانه در صورتهای مالی هیچگاه صفر نمی شود. مسئولیت اصلی پیشگیری و کشف تقلب با مدیریت واحد مورد رسیدگی است. بهمنظور جلوگیری از چنین دستکاری هایی در صورت های مالی، لازم است در استانداردگذاری به حقوق مدیران نیز توجه شود، هر چند در چهارچوب مفهومیاشاره ی چندانی به آن نشده است. با توجه به اینکه در فرآیند استانداردگذاری به ویژگی ها و شرایط خاص هر شرکت توجه نمی شود، عملیاتی کردن استانداردهایحسابداری و ایجاد رجحان محتوا بر شکل در اطلاعات ارائه شده مستلزم قضاوت حرفه ای است. آزادی عمل مدیر در انتخاب از بین روش های موجود و عملیاتیکردن آن با توجه به ویژگی های خاص شرکت یکی از راهکارهای ارتقای رجحان محتوا بر شکل محسوب می شود. هر چند ممکن است زمینه ی فرصت طلبی و لذاتقلب مدیران در فرآیند گزارشگری مالی را نیز فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

تقلب در صورت های مالی ، نقش حسابرسی ، حاکمیت شرکتی ، عدم تقارن اطلاعاتی ، مدیریت سود