تأثیر سطوح مختلف گوگرد و کود حیوانی و زمان بر خصوصیات مربوط به عملکرد دانه آفتابگردان

به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف گوگرد و عصاره حیوانی بر خصوصیات خصوصیات مربوط به عملکرد دانه آفتابگردان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1388 در مزرعه ی تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل کود گوگرد در سه سطح (بدون گوگرد، 300و 600 کیلوگرم گوگرد در هکتار)، کود حیوانی در دو سطح (بدون کود حیوانی و20 تن کود حیوانی در هکتار) و زمان مصرف کودها در دو سطح (دو ماه قبل از کاشت و همزمان با کاشت) می باشد. رقم مورد بررسی در این آزمایش، رقم متوسط رس ایروفلور آفتابگردان بود. تراکم کاشت 61500 بوته درهکتار در نظر گرفته شد. هر کرت آزمایشی شامل 4 ردیف کاشت به طول 6 متر و با فاصله ی ردیف 65 سانتی متر بود و فاصله ی بوته ها در روی ردیف کاشت 25 سانتی متر تنظیم گردید. نتایج مقایسه میانگین داده ها نشان داد که گوگرد سبب افزایش وزن صد دانه، تعداد دانه، عملکرد دانه در طبق و تلاش بازآوری شد. گوگرد هیچ تأثیری بر شاخص برداشت نداشته است. گوگرد سبب کاهش شاخص برداشت دانه در طبق شد. با اعمال کود حیوانی شاهد افزایش معنی دار وزن صد دانه، تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه و تلاش بازآوری خواهیم بود. استفاده از کود حیوانی، باعث کاهش معنی دار شاخص برداشت و شاخص برداشت دانه در طبق شد.

کلیدواژه های تأثیر سطوح مختلف گوگرد و کود حیوانی و زمان بر خصوصیات مربوط به عملکرد دانه آفتابگردان:

آفتابگردان ، عملکرد دانه ، کود حیوانی ، گوگرد