تاثیر کشت مخلوط ارزن دم روباهی و ماش تحت الگوهای کاشت و سطوح مختلف کود دامی بر عملکرد و تابش های فعال فتوسنتزی (PAR)

کشت مخلوط می تواند بعنوان یکی از راه های افزایش عملکرد و پایداری تولید در واحد سطح مطرح باشد به منظور بررسی اثر کشت مخلوط ارزن دم روباهی و ماش بر عملکرد و برخی پارامترهای فیزیولوژیک، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل، به صورت مخلوط افزایشی، در سال 1389 اجرا گردید. در این آزمایش، عامل اصلی شامل 3 سطح کود دامی (0، 15 و 30 تن در هکتار) و عامل فرعی شامل نسبت های مختلف کاشت (کشت خالص ارزن، کشت خالص ماش، 100 درصد ارزن+ 15 درصد ماش، 100 درصد ارزن + 30 درصد ماش و 100 درصد ارزن + 45 درصد ماش) بود. تجزیه آماری نشان داد، عملکرد بیولوژیک ارزن، ماش و ارتفاع گیاه تحت تاثیر سطوح مختلف کود دامی، الگوی کاشت و اثر متقابل آن ها در سطح یک درصد معنی داری بود اما تابش های فعال فتوسنتزی (PAR) فقط تحت تاثیر نسبت های کاشت قرار گرفتند. بالاترین عملکرد بیولوژیک ارزن و ماش در کشت مخلوط به ترتیب برابر با (28/2058 کیلو گرم در هکتار) و (14/1160 کیلو گرم در هکتار)، مربوط به تیمارهای (30% ماش+ 100% ارزن) و (45% ماش+ 100% ارزن) بودند. در این آزمایش بالاترین سطح (PAR) برابر با (13/83) و مربوط به تیمار (45% ماش+ 100% ارزن) و پایین سطح آن برابر با (61/71) و مربوط به تیمار (ماش خالص) بود. بنابراین نتیجه گیری می شودکه کشت مخلوط ارزن و ماش از نظر عملکرد بیولوژیک و میزان تشعشع دریافتی مزیت بیشری نسبت به کشت خالص دارد.

کلیدواژه ها:

کشت مخلوط افزایشی ، ارزن دم روباهی ، ماش ، عملکرد بیولوژیک ، PAR