تاثیر سطوح مختلف نیتروژن، پتاسیم و منیزیم بر عملکرد و شاخص های رشد گیاه توت فرنگی در محیط کشت هیدروپونیک

به منظور مطالعه تاثیر نیتروژن، پتاسیم و منیزیم بر عملکرد و شاخص های رشد گیاه توت فرنگی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارها شامل سه سطح نیتروژن (۱۱۰، ۲۲۰ و ۳۳۰ میلی گرم در لیتر)، سه سطح پتاسیم (۱۲۰، ۲۴۰ و ۳۶۰ میلی گرم در لیتر) و سه سطح منیزیم (۱۲، ۲۴ و ۴۸ میلی گرم در لیتر) بودند که در محیط کشت هیدروپونیک روی گیاه توت فرنگی رقم گاویتا اعمال گردیدند. عملکرد، تعداد میوه، وزن تر و خشک اندام هوایی و وزن تر و خشک ریشه توت فرنگی در هر تیمار اندازه گیری گردید. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که نیتروژن تاثیر معنی داری بر عملکرد و شاخص های رشد توت فرنگی دارد. با افزایش مقدار نیتروژن، عملکرد میوه کاهش یافت، به طوری که بیشترین مقدار عملکرد از سطح ۱۱۰ میلی گرم در لیتر نیتروژن به دست آمد. سطوح پتاسیم بر عملکرد و شاخص های مورد مطالعه، بجز تعداد میوه، تاثیر معنی داری داشت و با افزایش مقدار پتاسیم، عملکرد میوه کاهش یافت. بیشترین مقدار عملکرد میوه از مصرف ۱۲۰ میلی گرم در لیتر پتاسیم به دست آمد. سطوح منیزیم تاثیر معنی داری بر عملکرد میوه و وزن تر و خشک اندام هوایی داشت، به طوری که بیشترین عملکرد از مصرف ۲۴ میلی گرم در لیتر منیزیم به دست آمد. تمامی آثار متقابل بر عملکرد و شاخص های رشد توت فرنگی معنی دار بود و بیشترین عملکرد از مصرف توام ۱۱۰ میلی گرم در لیتر نیتروژن، ۱۲۰ میلی گرم در لیتر پتاسیم و ۲۴ میلی گرم در لیتر منیزیم محلول غذایی به دست آمد. به طور کلی، این سطوح برای به دست آوردن حداکثر عملکرد توت فرنگی در محیط های هیدروپونیک توصیه می گردند.

کلیدواژه ها:

Keywords: Strawberry ، Yield ، Potassium ، Magnesium ، Nitrogen. ، واژه های کلیدی : توت فرنگی ، عملکرد ، پتاسیم ، منیزیم ، نیتروژن