بررسی اثربخشی زوج درمانی به شیوه گاتمن بر بهبود صمیمیت زوجین شهر اهواز

زمینه و هدف: صمیمیت از جمله عواملی است که برای تحکیم روابط زناشویی ایجاد محبت بیشتر و جلوگیری از گسیختن پیوندهای زناشویی ضرورت دارد. مطالعه عوامل مرتبط و رویکردهای موثر بر صمیمیت زناشویی و ابعاد مختلف آن به جهت تاثیری که بر بهداشت روانی خانواده دارد، ازاهمیت زیادی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی به شیوه گاتمن بر صمیمیت زناشویی زوجین شهر اهواز بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر نیمه ازمایشی و جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین شهر اهواز بودند که به فراخوان محقق برای بهبود صمیمیت زناشویی پاسخ داده بودند. نمونه این پژوهش را تعداد ۳۰ زوج تشکیل می داد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه ازمایش و گواه گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه صمیمیت در ازدواج وندن بروک و برتمن MIQ و طرح پژوهش، طرح پیش آزمون - پس ازمون بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیری و چند متغیری تحلیل گردید. یافته ها: نتایج ازمون فرضیه ها نشان داد که زوج درمانی به شیوه گاتمن باعث بهبود صمیمیت زناشویی و مولفه های آن، شامل صمیمیت میازن توافق، میزان صادق بودن، علاقه و محبت داشتن به یکدیگر و میزان پایبندی به تعهدات شده است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر و اثربخشی رویکرد زوج درمانی گاتمن و تاکید این رویکرد بر شناخت اصلاح ۴ رفتار مخرب و تاثیر آن بر ارتباط زناشویی و صمیمیت همسران، توصیه می شود این رویکرد در آموزش های پیش از ازدواج و نیز درمان های زوجی به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی گاتمن ، صمیمیت