برازش مدل علی مبتنی بر رضایت زناشویی براساس ویژگی های شخصیتی: نقش میانجی بخشش و امید در زوجین در معرض طلاق

زمینه وهدف: استفاده از سرمایه های معنوی (بخشش و امید) در خانواده می تواند زمینه ساز افزایش رضایت مندی زناشویی باشد. براین اساس ، این پژوهش با هدف بررسی نقش عوامل میانجی بخشش و امید در تاثیرگذاری ویژگی های شخصیتی (وظیفه شناسی، تجربه گرایی وروان آزردگی) بر رضایت زناشویی انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش از نوع همبستگی و نمونه پژوهش از بین زوجین در معرض طلاق شهرستان مشهد دبه شیوه تصادفی در دسترس با حجم ۱۸۰ نفر (۹۰ زوج) مراجعه کننده به مراکز مشاوره انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از چهار پرسشنامه پنج عاملی شخصیتی نئو neo-ffi رضایت زناشویی اینریچ ims، مقیاس سنجش بخشودگی پولارد ffs و همکاران و مقیاس امید اشنایدر shs استفاده شد. تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل مسیر با مدل های برگشتی انجام شد. یافته ها: یافته ها ضمن تایید برازش مطلوب مدل پژوهش نشان دادند وظیفه شناسی تاثیر مثبت و معنی دار و روان آزردگی تاثیر منفی و معنی دار بر رضایت زناشویی دارند. همچنین امی و بخشش نیز بین وظیفه شناسی و روان ازردگی و رضایت زناشویی اثر میانی دارند. نتایج نشان دادند ضمن تاثیر مثبت و معنی دار تجربه گرایی بر رضایت زناشویی عامل های امید و بخشش نیز اثر میانجی نداشته اند. نتیجه گیری: بنابراین یافته های پژوهش نشان داد که روان ازردگی و وظیفه شناسی از طریق امید و بخشش بر رضایت مندی زناشویی تاثیرگذار هستند و هر سه متغیر ویژگی های شخصیتی، امید و بخشش می توانند تاثیر بر رضایت مندی زناشویی زوجین در معرض طلاق داشته باشند. لذا تاکید و تمرکز زوج درمانگران بر بسته مداخله ای و درمانی امید و بخشش موثر خواهد بود. اجرای این مداخله برای بهبود روابط زوجین و گسترش استراتژی ها و تدابیر جدید پیشگیری از طلاق پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

بخشش ، امید ، ویژگی های شخصیتی رضایت مندی زناشویی زوجین