چشم انداز آینده بیوپلاستیک های تجزیه پذیر با تاکید بر پلی هیدروکسی آلکانوات ها (PHAs)

مواد پلاستیکی به بخشی جدایی ناپذیر از زندگی معاصر تبدیل شده اند و استفاده گسترده ای دارند ولی مقاومت آن ها در برابر تجزیه و ایجاد آلودگی محیط زیست ، مشکل اصلی استفاده از آن هاست . پلاستیک ها در محیط انباشته می شوند و در سال های اخیر حدود میلیون ها تن از این مواد، مشکلات مربوط به مدیریت مواد زائد جامد جهانی ایجادکرده اند. برای حل این مشکل،افزایش تولید وکاربرد پلاستیک های قابل تجزیه مورد توجه قرار گرفته است. هدف این مطالعه،بررسی وجوه اشتراک و افتراق انواع بیوپلاستیک بوده که سعی دارد فرآیند ها ومحصولات تولیدی آینده ، دارای ویژگی های متوازن تر در انطباق با محیط زیست بوده و اهداف کاربردی تری داشته باشد . PHA (پلی هیدروکسی آلکانوات) پلی استری است که توسط تعدادی از میکروارگانیسم ها ، سنتز می شود و درون سلول تجمع پیدا می کند وکاندیدای خوبی برای استرهای قابل تجزیه جهت سازگاری با محیط زیست هستند . برای تولیدگرانول های PHA می توان از واسطه گرهای زیستی متفاوتی مانند گیاهای تراریخته ، باکتری ها، مخمرها و جلبک ها استفاده کرد . منابع کربنی مانند نشاسته ،آب پنیر ،استیل Co ،کتان ومحصولات فتوسنتزی به عنوان کربن زیستی مطرح هستند . نتایج حاصل از این مطالعه ، لزوم تحقیقات و پژوهش های بیشتر در زمینه آزمون وکشف مواد و منابع نسل جدیدی از بیوپلاستیک ها را پیشنهاد می کندکه می بایست جمیع ویژگی های برجسته را بارعایت استانداردهای زیست محیطی دارا باشد .

کلیدواژه ها:

بیوپلاستیک ، PHA ، زیست تجزیه پذیر