چشم انداز آینده بیوپلاستیک های تجزیه پذیر با تاکید بر پلی هیدروکسی آلکانوات ها (PHAs)

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 327

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PGSD02_057

تاریخ نمایه سازی: 17 خرداد 1401

چکیده مقاله:

مواد پلاستیکی به بخشی جدایی ناپذیر از زندگی معاصر تبدیل شده اند و استفاده گسترده ای دارند ولی مقاومت آن ها در برابر تجزیه و ایجاد آلودگی محیط زیست ، مشکل اصلی استفاده از آن هاست . پلاستیک ها در محیط انباشته می شوند و در سال های اخیر حدود میلیون ها تن از این مواد، مشکلات مربوط به مدیریت مواد زائد جامد جهانی ایجادکرده اند. برای حل این مشکل،افزایش تولید وکاربرد پلاستیک های قابل تجزیه مورد توجه قرار گرفته است. هدف این مطالعه،بررسی وجوه اشتراک و افتراق انواع بیوپلاستیک بوده که سعی دارد فرآیند ها ومحصولات تولیدی آینده ، دارای ویژگی های متوازن تر در انطباق با محیط زیست بوده و اهداف کاربردی تری داشته باشد . PHA (پلی هیدروکسی آلکانوات) پلی استری است که توسط تعدادی از میکروارگانیسم ها ، سنتز می شود و درون سلول تجمع پیدا می کند وکاندیدای خوبی برای استرهای قابل تجزیه جهت سازگاری با محیط زیست هستند . برای تولیدگرانول های PHA می توان از واسطه گرهای زیستی متفاوتی مانند گیاهای تراریخته ، باکتری ها، مخمرها و جلبک ها استفاده کرد . منابع کربنی مانند نشاسته ،آب پنیر ،استیل Co ،کتان ومحصولات فتوسنتزی به عنوان کربن زیستی مطرح هستند . نتایج حاصل از این مطالعه ، لزوم تحقیقات و پژوهش های بیشتر در زمینه آزمون وکشف مواد و منابع نسل جدیدی از بیوپلاستیک ها را پیشنهاد می کندکه می بایست جمیع ویژگی های برجسته را بارعایت استانداردهای زیست محیطی دارا باشد .

نویسندگان

عباسعلی توکلیان

کارشناس ارشد مهندسی بهداشت محیط و مرکز تحقیقات محیط ز یست دانشگاه علوم پزشکی وخدمات درما نی اصفهان، اصفهان، ایران،

ماریا خویش دوست برازجانی

دکترای بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی وخدمات درما نی اهواز،اهواز، ا یران

حسین بی باک

کارشناس ارشد حشره شناسی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی وخدمات درما نی بوشهر، بوشهر، ای ران

حمیدرضا پور زمانی

دانشیار، مرکز تحقیقات محیط زیست، پژوهشکده پیشگیری اولیه از بیماری های غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ای ران و گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

زینب زیارتی

کارشناس ارشد مهندسی بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی وخدمات درما نی بوشهر، بوشهر، ا یران

افشین ابراهیمی

دانشیار، مرکز تحقیقات محیط زیست، پژوهشکده پیشگیری اولیه از بیماری های غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ای ران و گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ای ران