نقش شبکه های اجتماعی در ایجاد اوقات فراغت ورزشی در خانه برای شهروندان در دوران کویید ۱۹

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 331

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

LEISURECONG01_011

تاریخ نمایه سازی: 17 خرداد 1401

چکیده مقاله:

اقدامات انجام شده برای کنترل بیماری کووید ۱۹ موجب شده است تا عادت های زندگی مردم سراسر دنیا تغییر کند. این در حالی است که مطالعات نشان می دهند تغییر سبک زندگی مردم و گرایش بیشتر آن ها به حضور در فضای مجازی موجب شده است تا سلامت جسم و روان انسان ها به خطر بیافتد و همچنین، وجود محدودیت هایی کرونایی باعث شده است تا مشارکت در فعالیت های روزمره، مسافرت، فعالیت های اوقات فراغت، فعالیت های بدنی و انواع ورزش ها کاهش چشم گیری پیدا کنند(فیگورا و آگویلرا، ۲۰۲۰). با وجود اینکه اکثر اماکن تفریحی به علت شیوع کرونا ویروس تعطیلی های طولانی مدتی را سپری کردند، برنامه های تفریحی و اوقات فراغتی شهروندان نیز تغییر پیدا نموده است. در واقع طبق مطالعات انجام شده یکی از فعالیت هایی که در دوران اپیدیمی توانسته است اوقات فراغت شهروندان را پر کند و به نحوی بر سلامتی جسم و روان آن ها تا حد ممکن تاثیر بگذارد پرداختن به مقوله ورزش از طریق فضای رسانه های اجتماعی بوده است(لوپز و آناجنوستوس، ۲۰۲۰). بر این اساس، هدف مطالعه حاضر بررسی نقش شبکه های اجتماعی در ایجاد اوقات فراغت ورزشی برای شهروندان در زمان کووید ۱۹ می باشد. روش شناسی روش تحقیق از نوع کیفی با رویکرد تحلیل محتوا بود. جامعه مورد مطالعه شامل فعالیت های رسانه ای ورزشکاران، مربیان و نهادهای ورزشی که در پر کردن زمان اوقات فراغت شهروندان و ماندن آن ها در خانه نقش داشتند بود. از هر بخش نمونه گیری به روش منظقی تا رسیدن به اشباع نظری بر اساس (۷ مقاله، ۱۶ گزارش کوتاه، ۴۱ پیج اینستاگرامی، ۸ سایت سازمان های ورزشی مهم و ۲۳ تصویر) صورت گرفت. ابزار تحقیق شامل رونویسی و فیش برداری بود. روایی پژوهش براساس روایی محتوایی ۴ متخصص و اعتبار پیش فرض علمی و حقوقی نمونه ارزیابی و تایید گردید. از روش های کدگذاری و چارچوب بندی چندسطحی و سیستمی مفهومی جهت تحلیل یافته ها استفاده شد. یافته هابر اساس تحلیل محتوایی که از منابع صورت گرفت، فعالیت های رسانه ای در سه زمنیه اقدامات ورزشکاران، مربیان و سازمان های ورزشی در ایجاد اوقات فراغت با محوریت ورزش در خانه برای شهروندان دسته بندی شد و در یک نمودار اهم فعالیت های این سه دسته قرار گرفت. طبق آمارهای به دست آمده دسته ورزشکاران بیش از دو دسته دیگر فعالیت های رسانه ای داشته اند و بر زمان اوقات فراغت و سرگرم کردن مردم در خانه به ورزش بیشتر موثر بوده اند. همچنین آمارها حاکی از آن است در میان شبکه های رسانه ای اپلیکیشن اینستاگرام با وجود پیج های مهم در صنعت ورزش، بیشترین نقش را در ایجاد اوقات فراغت و فرهنگ ورزش در خانه ایفا کرده است.نتیجه گیری بر اساس یافته های تحقیق می توان اظهار داشت فضای رسانه در دنیای کنونی موجب شده است تا برای شکل گیری هر نوع فرهنگی در جامعه از آن استفاده شود چرا که این فضا ابزاری جذاب و سرگرم کننده برای همگان است. همانطور که یافته های تحقیق نشان می دهد در زمان کووید ۱۹ بالاخص دوران قرنطینه، ورزشکاران، سازمان های ورزشی و مربیان به ترتیب برای کمک به سلامت عمومی و برای ایجاد اوقاتی ورزشی در خانه با استفاده از شبکه های اجتماعی که در اختیار داشته اند، توانسته اند فرهنگ ورزش در خانه را برای عده ی کثیری از شهروندان نهادینه کنند. فعالیت اهالی ورزش در شبکه های اجتماعی آنقدر مهم است که در انگلستان و در شروع پیک دوم بیماری، انجمن فرهنگی انگلستان مبلغی بالغ بر ۳ میلیون پوند به شورای ورزشی لندن برای ترویج فرهنگ در خانه بمانیم از طریق شبکه های اجتماعی کمک نمود یا اینکه دبیرکل شورای ورزشی کشور فنلاند در آخرین گزارش خود بیان نمود که نزدیک به ۶ میلیون دلار بودجه بصورت مشخص به سازمان های ورزشی فقط برای افزایش استفاده از شبکه های اجتماعی اختصاص پیدا کرده است تا فرهنگ ورزش در خانه را برای مردم فنلاند نهادینه بنمایند. بنابراین پیشنهاد می شود که سازمان های ورزشی، ورزشکاران و مربیان داخلی از شبکه های اجتماعی برای ترویج سلامتی و فرهنگ ورزش در خانه بصورت حداکثری و با خلاقیت استفاده نمایند.

نویسندگان

سیدامیر اجاق

کارشناس ارشد مدیریت ورزشی دانشگاه خوارزمی تهران

مینا گندمی

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی دانشگاه تهران

نجف آقایی

هیات علمی و دانشیار مدیریت ورزشی دانشگاه خوارزمی تهران