تاثیر ۱۲ هفته تمرینات ترکیبی (حرکت درمانی و تای ماساژ) بر میزان عارضه کایفوزپشتی دانش آموزان پسر دارای هایپرکایفوزیس وضعیتی

زمینه و هدف: هایپر­کایفوزیس یکی از ناهنجاری­های شایع در میان پسران می­باشد. دستیابی به یک پروتکل اصلاحی مناسب همیشه مورد توجه بوده است. هدف از تحقیق حاضر،بررسی تاثیر ۱۲ هفته تمرینات ترکیبی (حرکت درمانی و تای ماساژ) بر میزان عارضه کایفوز پشتی دانش­آموزان پسر دارای هایپر­کایفوزیس وضعیتی بود. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح پیش­آزمون پس­آزمون بود. ۴۰ نفر دانش­آموز پسر دارای هایپرکایفوزیس شهر یاسوج (۲۰ نفر گروه تجربی با میانگین سنی۱۹/۱±۵۵/۱۶ سال و ۲۰ نفر گروه کنترل با میانگین سنی ۰۹/۱± ۶۵/۱۶ سال) به صورت تصادفی به گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه ترکیبی ۱۲ هفته­ای پیش­رونده شرکت نمودند که ۳ جلسه در هفته به مدت ۶۰ دقیقه اجرا شد، در حالی که آزمودنی­های گروه کنترل طی این مدت زمان تنها به فعالیت­های روزمره می­پرداختند. زاویه کایفوز با استفاده از خط­کش منعطف اندازه­گیری شد. داده­ها با استفاده از آزمون تی مستقل و تی زوجی تجزیه و تحلیل شد.  یافته­ها: یافته­های تحقیق نشان داد که برنامه ترکیبی اثر بخشی معنی­داری بر میزان زاویه کایفوز آزمودنی­های گروه تجربی دارد (۰۰۱/۰p≤). نتیجه گیری: با توجه به یافته­های تحقیق، برنامه تمرینی ترکیبی تحقیق حاضر جهت اصلاح ناهنجاری پاسچرال ستون فقرات افراد مبتلا به کایفوز وضعیتی توصیه می­شود.

کلیدواژه ها:

تای ماساژ ، تمرینات ترکیبی ، دانش آموزان پسر ، کایفوز وضعیتی