تاثیر خستگی عملکردی بر تعادل ایستا و پویای زنان فوتسالیست

چکیده زمینه و هدف: خستگی یکی از مهمترین عوامل اثرگذار بر تعادل در ورزشکاران است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر خستگی عملکردی فوتسال بر تعادل ایستا و پویای ورزشکاران فوتسالیست زن بود. روش شناسی­: در تحقیق نیمه تجربی حاضر،۲۲ نفر ازدانشجویان دختر فوتسالیست با میانگین و انحراف معیار سن ۸/۱ ± ۲۰ سال، وزن ۴۰/۲ ±۵۴ کیلوگرم، قد  ۷۳/۵±۱۶۱ سانتی­متر  به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند. خستگی عملکردی فوتسال توسط پروتکل تعدیل شده شبه فوتبال بانگسبو ایجاد شد. تعادل ایستا و پویا توسط دستگاه اسکن کف پا و خستگی توسط مقیاس بورگ قبل و بلافاصله پس از اجرای پروتکل خستگی اندازه­گیری شد. تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون Tهمبسته و در سطح معناداری (۰۵/۰ =P) انجام شد. یافته­ها: میزان خستگی (۵۴/۱ ES=و ۰۰۰/۰=P) میزان نوسان مرکز فشار تعادل ایستا در محور قدامی- خلفی (۵۹/۰= ES و ۰۰۷/۰=P) و محور داخلی-خارجی (۶۸/۰=ES و ۰۱۴/۰=P) و میزان نوسان مرکز فشار تعادل پویا در محور قدامی- خلفی (۰۴۲/۰= ESو۰۰۰/۰=P) و محور داخلی- خارجی (۰۱۶/۰=ES  و ۰۴۷/۰=P) به طور معناداری متفاوت از پیش آزمون بود. نتیجه­گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که خستگی عملکردی موجب افزایش نوسان مرکز فشار و به تبع آن کاهش تعادل می­شود. این به معنای آن است که احتمالا در  اواخر بازی فوتسال شانس آسیب دیدگی بیشتر است.

کلیدواژه ها:

تعادل ایستا ، تعادل پویا ، خستگی ، فوتسال ، مقیاس بورگ