بررسی رابطه خودکارآمدی با فرسودگی شغلی در بین کارکنان حوزه پشتیبانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز

هدف مطالعه حاضر تعیین رابطه خودکارآمدی با فرسودگی شغلی در بین کارکنان حوزه پشتیبانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بود .در این مطالعه، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی - طبقه ای ، نمونه شامل ۱۵۲ نفر ۶۱) نفر زن و ۹۱ نفر مرد) بوده است. ابزارهای مطالعه مقیاس خودکارآمدی مقابله ای کارکنان (OCSE-N) ، پرسشنامه فرسودگی ماسلاچ((BMI بود. نتایج نشان داد که مولفه های مقابله خودکارآمدی با مشکلات ارتباطی محیط کار و مقابله خودکارآمد با مسئولیت شغلی در سطح ( P<۰/۰۰۲) رابطه معنادار با فرسودگی شغلی دارند. مولفه مقابله خود کارآمد با مسئولیت شغلی در سطح ( P<۰/۰۰۱) بطور معنادار قادر به پیش بینی مسخ شخصیت می باشند. مولفه مقابله خود کارآمد با مسئولیت شغلی در سطح۰/۰۰۱

تحقق شخصی میباشند.این نتایج، نشان می دهند که خودکارآمدی نقش کاهش دهنده در فرسودگی شغلی کارکنان دارند که بهتر است مداخلاتی در این زمینه به کارکنان آموزش داده شود .

کلیدواژه ها:

مسخ شخصیت ، فرسودگی شغلی ، خودکارآمدی ، تحقق شخصی ، خستگی عاطفی