ارتباط بین قوس کف پا و زانوی پرانتزی بر اجرای بعضی آزمونهای امادگی جسمانی

اندام تحتانی علاوه برآنکه پایه و سطح اتکای فرود است، عامل جابجایی نیز به شمار می رود، بنابراین ناهنجاری های این بخش علاوه بر تغییرات وضعیت ایستاده، جابجایی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر ناهنجاری های قوس کف پا و زانوی پرانتزی بر اجرای بعضی ازمون های امادگی جسمانی است.مواد و روش ها: جامعه اماری پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه زابل یوده که واحد تربیت عمومی را اختیار کرده بودند(۵۰۰نفر) که پس از معاینه تعداد ۷۱ نفر ( ۵۰نفر با کف پای صاف،۲۱ نفر کف پای معمولی،۴۱نفر زانوی پرانتزی،۳۰ نفرزانوی طبیعی) انتخاب شدند. نمونه های پژوهش دارای میانگین سنی ۲۳ سال و میانگین قد ۱۷۶ سانتی متر و میانگین وزنی ۷۵ کیلو گرم بودند. ازمودنی ها در تست های آمادگی جسمانی پرش طول،دوی چابکی، و دوی نیمه استقامت مورد آزمون قرار گرفتند، برای تجزیه و تحلیل نتایج از از روش های امار توصیفی و ازمون ت استیودنت گروه های همبسته ازمودنی ها استفاده گردید.یافته ها: با توجه به نتایج، بین نمرات آزمون پرش طول با کف پای صاف و طبیعی تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. بین نمرات آزمون دو چابکی رفت و برگشت با کف پای صاف و طبیعی تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. بین نمرات ازمون دوی ۱۵۰۰ متر با کف پای صاف و طبیعی تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. بین نمرات آزمون پرش طول با زانوی طبیعی و پرانتزی تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. بین نمرات آزمون دو چابکی رفت و برگشت با زانوی طبیعی و پرانتزی تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. بین نمرات ازمون دوی ۱۵۰۰ متربا طول۴ با زانوی طبیعی و پرانتزی تفاوت معنی داری مشاهده نگردید.نتیجه گیری بر اساس این پژوهش بین دانشجویان با کف پای صاف و طبیعی تفاوت معنی داری که منجر به معافیت آنها از ورزش شود وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

کف پای صاف ، زانوی پرانتزی ، آزمون جسمانی