اثربخشی آموزش گروهی معنادرمانی بر کاهش وابستگی به فضای مجازی و افزایش سازگاری زناشویی

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی معنادرمانی بر کاهش وابستگی به فضای مجازی و افزایش سازگاری زناشویی زوجین فرهنگی شهرستان پارس آباد انجام شد.براساس جدول نمونه برداری کرجسی و مورگان تعداد ۱۲۳ زوج به روش تصادفی انتخاب و سپس پرسشنامه وابستگی به فضای مجازی یانگ و پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر در بین آنها توزیع، سپس ۳۰ زوج را که بالاترین وابستگی به فضای مجازی و پایین ترین سازگاری زناشویی را داشتند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ زوجی (آزمایش و کنترل) جهت آموزش رویکرد معنادرمانی جای گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد.وابستگی به فضای مجازی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه و همچنین میانگین نمره های سازگاری زناشویی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه به طور معنی داری (P<۰/۰۵) افزایش یافت.می توان رویکرد معنادرمانی را مداخله ای موثر برای افزایش سازگاری زناشویی و کاهش وابستگی به فضای مجازی دانست.

کلیدواژه ها:

سازگاری زناشویی ، معنادرمانی ، وابستگی به فضای مجازی.