اسپرین لیگامنت در مچ پا مطالعه مروری سیستماتیک

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 635

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CONFEP01_0372

تاریخ نمایه سازی: 10 خرداد 1401

چکیده مقاله:

کشیدگی یا پارگی لیگامنت ها یکی از شایع ترین آسیبها ی ورزشی است. از کل آسیبهای موجود در ورزش کشیدگی عضلانی و آسیب دیدگی تاندون یا اسپرین لیگامنت شیوع بیشتری دارد و به دنبال آن بروز آسیب دیدگی مجدد نیز وجود دارد. آسیبها سه درجه دارند درجه :۱ در این حالت میزان آسیب خفیف بوده و بیثباتی در مفصل وجود ندارد. درجه :۲ به علت پارگی متوسطی که ایجادشده است بیثباتی وجود دارد ولی زیاد نیست وخونریزی در مفصل دیده میشود. درجه :۳ این حالت یعنی پارگی کامل معمولا بی ثباتی در مفصل وجود دارد وخونریزی در مفصل شدیدتر است((۱ طبق مطالعات صورت گرفته علت وقوع اسپرین لیگامان درمچ پا میتواند داخلی و یا خارجی باشد. از عوامل داخلی سن، جنس، وزن، آسیب قبلی و ...را میتوان نام برد. فاکتورهای خارجی شامل محیط و امکانات رشته های ورزشی، سطح رقابت، سطح مهارت، نوع کفش، عواملی هستند که در ایجاد اسپرین در لیگامان های مچ پا تاثیر دارند.تحقیق حاضریک مطالعه مروری است که هدف ما در آن گزارش اسپرین لیگامنت در مفصل مچ پا می باشد. برای نوشتن متن فوق وبدست آوردن ادبیات تحقیق در مورد اسپرین لیگامنت در مچ پا، از خلاصه مقالات و متنهایی به زبان انگلیسی استفاده شده است؛ که با استفاده از موتورهای جستجوگر از سایتهایMEDLINE/PubMed, EMBASE/SCOPUS, LILACS, CINAHL, CENTRAL (Cochrane Central Register of Controlled Trials), Web of Science, PEDro and Google Scholar شناسایی شدند. دوره جستجو سالها از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۲۱ را پوشش داد در مرحله اول بررسی و مطالعه عنوان و چکیده مقالات شناسایی شده در لیگامنت اسپرین مچ پا بررسی شدند. در مرحله بعد متن کامل مقالات مطالعه شدند و برای درج اطلاعات مقاله ها در نظر گرفته شدند بررسی این مطالعات نشان داده که پیچ خوردگی مچ پا یکی از آسیب های شایع در اندام تحتانی محسوب می شود. از نظر جنسیت، اسپرین لیگامنت در زنان بیشتر از مردان و در ورزش های توپی بیشتر از ورزش های غیرتوپی و همچنین در حین تمرین بروز این آسیب بیشتر است. بطوری که بیش از ۴۰ از همه آسیب دیدگی ها مربوط به مسابقات و ۶۰ از کل آسیب های تمرینی مربوط به اندام تحتانی بوده است. نتایج نشان داده که برای پیشگیری از این آسیب استفاده از بانداژ و تقویت حس عمقی تاثیر مثبتی را خواهد داشت.وبنظر می آید که یک سوم افرادی که دچار پیچ خوردگی رباط جانبی مچ پا میشوندچون از ناتوانی قابلتوجهی برخوردار هستند به دلیل درد، بی ثباتی عملکردی و بی ثباتی مکانیکی یا پیچ خوردگی مکرر پس از دوره ی بهبودی ۱ تا ۵ سال پس از درمان امکان برگشت آسیب برای آنها وجود دارد. چون اسپرین درمچ پا از شایع ترین آسیبهای حاد ورزشی است به علت آسیب به گیرنده های حس عمقی و کاهش تعادل، خطر بازگشت مجدد آن زیاد است.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

علی فتاحی

دکتری تربیت بدنی گرایش بیومکانیک استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

مریم علی مددی

دانشجوی دکتری بیومکانیک دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز

روژین مولویان

دانشجوی دکتری بیومکانیک دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز